کارگران هپکو می‌گویند: اول مسئولان استان مرکزی به هپکو اعتماد کنند و محصولات این شرکت را بخرند تا در مرحله‌ی بعد، نوبت مقامات کشوری شود. وقتی داخل استان هیچ سراغی از هپکو نمی‌گیرند، چه توقعی از معادن استانهای دیگر داریم؟
به گزارش خبرنگار ایلنا، هنوز قراردادهای ساخت هپکو اراک به‌سامان نیست؛ کارگران توقع داشتند با واگذاری بخش اعظم سهام هپکو به سازمان تامین اجتماعی، اتفاقی که در تابستان ۹۹ رخ داد، وضعیت این مجموعه بهبود یابد و چرخ تولید روی غلتک بیفتد.
هرچند بعد از این واگذاری، بدهی‌های شرکت هپکو پرداخت و معوقات کارگران واریز شد اما تا زمانی‌که واردات ماشین آلات معدنی ادامه دارد، تولید با ظرفیت کامل در شرکت هپکو محقق نخواهد شد. کارگران هپکو می‌گویند: در استانی که این همه معدن فعال دارد، چرا باید هپکو معطل تولید و ساخت بماند و تمام ماشین آلات از خارج از کشور وارد شود؟
کلی معدن داریم اما….
در روزهای اخیر، رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان مرکزی با بیان اینکه بیش از ۳ هزار میلیارد ریال سرمایه‌گذاری در بخش معادن استان مرکزی انجام شد، گفت: بیش از ۴۲۰۰ نفر در بخش معادن استان مرکزی فعال هستند.
محمدرضا حاجی‌پور با اشاره به فعالیت معادن در استان مرکزی اظهار داشت: ۵۵۸ معدن دارای پروانه بهره‌برداری با ظرفیت ۲۵.۳ میلیون تن در استان مرکزی فعالیت دارند.
کارگران هپکو در این رابطه می‌گویند: علیرغم وجود تعداد بسیار زیاد معادن در استان مرکزی که شامل ۵۵۸ معدن دارای پروانه بهره‌برداری است که در آنها عمدتا مواد معدنی و تراورتن و لاشه سنگ استخراج می‌شود و همچنین گستردگی استان در زمینه شهرداری‌ها و راهداری که شامل ۳۴ شهر دارای راهداری و دهیاری است، بازهم رونق تولید در هپکو، هدفی دور از دسترس می‌نماید. این معادن و شهرداری‌ها و راهداری‌ها نیاز به دستگاه و تجهیزات ماشین‌آلات راهسازی و کشاورزی و معدن دارند اما متاسفانه شاهد هستیم هیچ حمایتی از طرف مصرف کنندگان استانی نمی‌شود و عزمی هم در استان دیده نمی‌شود که حداقل از ظرفیت شرکت هپکو برای مصارف داخل استان استفاده شود.
به گفته‌ی این کارگران؛ جای بسی تاسف دارد که در جاده‌های استان مرکزی شاهد دستگاه‌های راهسازی و معادنی هستیم که عمدتا دستگاه‌های دسته دوم و از رده خارج کشورهای شرقی و غربی هستند.
کارگران افزودند: به تازگی شهردار و اعضای شورای شهر اراک از شرکت هپکو بازدید داشتند و انتظار می‌رفت که حاصل این بازدید منجر به عقد قرارداد با شرکت هپکو بشود که متاسفانه چنین اتفاقی نیفتاد؛ در حال حاضر کارگران هپکو نگران آینده این شرکت صنعتی هستند؛ شرکتی که می‌تواند نه تنها نیازهای داخل استان بلکه بخش اعظم نیاز معادن سایر استانهای کشور را برطرف کند منتها به شرط حمایت.
باید با ماشین آلاتِ دست دوم خارجی رقابت کنیم؛ چگونه؟!
کارگران به نکته بسیار مهمی اشاره می‌کنند؛ توان رقابت با ماشین آلات دست دوم خارجی که هرچند کیفیت ندارند اما قیمت‌های نازلی دارند و تولید ملی را به راستی زمین می‌زنند:
«متاسفانه شاهد هستیم که دلالان وارداتچی همچنان به راحتی هر چه تمام‌تر، روزانه دستگاه‌هایی را که توانایی ساخت آنها در داخل وجود دارد، وارد می‌کنند آنهم دستگاه‌هایی که عموما دسته دوم هستند و قیمت پایین‌تری نسبت به دستگا‌های نو ساخت داخل دارند؛ اگر بحث رقابت نیز مطرح باشد آیا واقعاً هیچ شرکت ایرانی می‌تواند در تمامی اجناس و تولیدات خود از نظر قیمت با تولید دسته دوم خارجی رقابت کند که چنین انتظاری از هپکو دارند؛ به طور مثال آیا ایران خودرو یا سایپا می‌توانند با ماشین‌های سواری دسته دوم لوکس اروپایی رقابت کند؛ آیا کارخانه‌های لوازم خانگی داخلی می‌توانند با واردات لوازم خانگی دسته دوم رقابت کنند؟ شرایطی که در حال حاضر برای شرکت هپکو -تنها تولید کننده ماشین آلات راهسازی و کشاورزی ایران- به وجود آمده، هزار فرسنگ دور از سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در راستای حمایت از تولید داخل است و امیدواریم روزی برسد که مسئولان زیربط چاره‌ای بیندیشند؛ یا اگر تمایل دارند که ساخت داخل را به طور کلی از بین ببرند همین شرایط فعلی را برای تمامی تولیدکنندگان لوازم خانگی و سایر تولیدات وطنی پیاده‌سازی کنند تا با سرعت هر چه بیشتر به سمت نابودی تولید و تولید کننده داخلی پیش برویم!»
پرسنل متخصص و باسابقه هپکو در آخر یک خواسته مطرح کردند: از مسئولان استانی (استاندار، مدیرکل صنعت و معدن، شهرداران و سایر مقامات) انتظار می‌رود با داشتن تولید کننده‌ای مانند شرکت هپکو، تامین محصولات مورد نیاز داخل استان را از این شرکت و نیروهای توانمند آن بخواهند. خودکفایی را باید بومی‌سازی کرد؛ اول مسئولان استان مرکزی به هپکو اعتماد کنند و محصولات این شرکت را بخرند تا در مرحله‌ی بعد، نوبت مقامات کشوری شود. وقتی داخل استان هیچ سراغی از هپکو نمی گیرند، چه توقعی از معادن استانهای دیگر داریم؟!