حسین راغفر عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا در همایش «مرزهای دانش توسعه» درباره نابرابری‌هایی که بر جامعه تحمیل می‌شود، گفت:
“نابرابری یک انتخاب است و ترجیحات حاکمان را نشان می‌دهد…..وقتی عده‌ای شایسته دریافت ارز یا انحصار واردات تشخیص داده می‌شوند، وقتی بنگاه‌های خصولتی می‌توانند از رانت‌های گسترده بهره‌مند شوند و کمترین مالیات ممکن را بپردازند، وقتی عده‌ای می‌توانند به نام مردم از کشور ارز خارج کنند و به هیچ‌کس هم پاسخ‌گو نباشند، وقتی فقط عده خاصی می‌توانند منابع بانکی ارزان‌قیمت دریافت کنند و از آن‌سو، نان مردم هدف قرار می‌گیرد، می‌توان گفت نظام تصمیم‌گیری به تسخیر گروه‌های شبه‌مافیایی و اولیگارش‌ها درآمده است.”
راغفر در ادامه گفت: “در این شرایط، حذف یارانه نان اقدامی برای جبران کسری بودجه و پرده دیگری از نمایش غارت و چپاول در اقتصاد ایران تلقی می شود. نابرابری و فقر یکی از اساسی‌ترین دلایل دگرگونی‌ها و جنگ‌ها، تغییر ساختارها و اعتراضات اجتماعی در سراسر دنیاست که پیامدهای گسترده سیاسی و اجتماعی و حتی فرهنگی دارد……در حالی که گفته می‌شود تا ۶ سال آینده و از محل رشد و فراگیری فناوری، بیش از ۱ میلیارد و ۲۰۰ میلیون شغل در دنیا از بین می‌رود، اندیشمندان جهان در حال اندیشیدن درباره نظامات جدید تامین اجتماعی هستند تا بتوانند بحران‌های آتی را مدیریت کنند……رشد نابرابری‌های غیرموجه اجتماعی به یک نگرانی جهانی تبدیل شده اما علی‌رغم وضعیت ناگوار ما در این حوزه، شاهد توجه لازم و بایسته به آن نیستیم”.
او با توجه به شیوۀ تعیین قیمت ارز بوسیلۀ دولت ابراهیم رئیسی گفت: “زیاد نشان دادن قیمت ارز، به یک تمهید ناگوار برای جبران کسری بودجه دولت تبدیل شده است که از قبل آن، مناسبات فاسد در همه شئون این اقتصاد ریشه دوانده است….. بنگاه‌های فاسد خصولتی و رانتی به سود خود منابع عمومی را از بین می‌برند و بعد دولت را مجبور می‌کنند با گران‌کردن نرخ ارز، خلاهای مالی این چپاول را جبران کند”.
راغفر معتقد است که تنها راه جلوگیری از پیش‌رفت این بحران خودساخته، فسادزدایی از اقتصاد ایران است و گفت: “به قطعیت می‌گویم اقتصاد ایران راه حل دارد و این راه حل، چیزی جز اراده ملی و جدی برای قطع دست رانت‌خواران و الیگارش‌های فاسد از منابع عمومی نیست”.