اکثر جوامع مدرن و پیشرفته در مسیر تاریخ با فراز و نشیب هایی روبرو شده از کامیابی ها، چشم انداز آینده ی بهتر و از چالش ها فرصتی برای رشد و توسعه بیشتر فراهم کردند.
بحث از بنیاد کردن جامعه مدنی و پرهیز از خشونت و استفاده از گفتمان عقلائی برای حل مشکلات و مسائل و دمکراسی و توسعه زیر ساخت های اجتماعی و… با وفور و وجود کتاب ها و مقالات و سمینار ها و همایش ها و… کم کم به موضوعی کلیشه ای تبدیل شده و امروز کمتر کسی وجود دارد که با این مفاهیم و اصطلاحات بیگانه باشد اگر چه آنرا در صفحات کتاب دیده یا در سخنرانی شنیده باشد.
معلمان در هر جامعه ای به عنوان طبقه ای پیشرو در زمینه های علمی مورد احترام و تکریم اکثر جامعه از دولت مردان گرفته تا مردم عادی قرار می گیرند و آن چیزی نیست جز آگاهی و اهمیت به مسئله توسعه ی همه جانبه یک کشور که از مجاري آموزش می گذرد و کلید واژه این پروسه کسی نیست جز #معلم.
در بررسی چنین مؤلفه هایی توجه به ساختار سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و… هر جامعه ضرورت می نماید و نمی توان برای همه یک ظرف را در نظر گرفت.
در طی سال گذشته جامعه فرهنگیان برای چند مطالبه که با گذر زمان و بی توجهی کامل مسئولان امر به یک انباشت غیر قابل حل تبدیل شده با آگاهی کامل و با استناد به #اصل۲۶ ( تشکل یابی) و #اصل۲۷ ( تجمع …) دست به تجمعات اعتراضی در نهایت رفتار مدنی و بدور از هر حاشیه ای و در چهارچوب موازین و مقررات دینی و عقلانی و عرفی و… حاکم بر جامعه، زدند و از حاکمیت رفتار مشابهی را انتظار داشتند.
مروری کوتاه بر مطالبات معلمان فارغ از وجه تکراری بودن آن برای تبیین موضوع خالی از لطف نخواهد بود؛
اجرای #اصل۳۰قانون_اساسی ( که بر تحصیل رایگان و عدم پولی شدن آموزش و تأسیس و ترویج مدارس غیر دولتی تأکید دارد).
اصول ۲۶ و ۲۷ قانون اساسی که در بالا ذکر آن رفت و تشکل یابی و اجتماعات را حق قانونی مردم بیان کرده است.
آزادی #معلمانزندانی و #توقفپرونده_سازی برای معلمان و فعالان صنفی
اجرای لایحه خدمات کشوری و نظام هماهنگ پرداخت ها
اجرای طرح همسان سازی بازنشسته ها
اجرای لایحه رتبه بندی
و…
مسئولان ذی ربط پاسخگو باشند کدام یک از مطالبات فرهنگیان غیر قانونی، اقدام علیه امنیت ملی، مخل به جامعه و مخالف موازین اسلام است؟
در کمال ناباوری و در نهایت بی شرمی متخطیان قانون، معلمان را به نادیده گرفتن قانون متهم می کنند و در حالیکه ما باید شاهد دادگاهی کسانی باشیم که با عبور از قانون ( دولت مردان و قانون گذاران) شرایط کشور را زیر سوال برده و تعادل جامعه را بهم ریخته اند هر روز به بهانه های من در آوردی و کاملآ سلیقه ای در جای جای این مملکت مصیبت زده معلمی را گرفتار و دربند اسارت توهمات خود و خود شیفتگی های قدرت می کنند.
دغدغه اصلی و غیر قابل انکار معلمان آینده مملکت و آینده سازان آن است. مسئولان پاسخ دهند کجای این نگرش ساختار شکنی و اختلال در امنیت کشور است؟
اگر دال بر خودستایی و احساس مسئولیت نباشد کدام قشر یا طبقه ی اجتماعی جامعه مثال معلمان نگران شرایط موجود و فرداهای آن است؟
شورای_هماهنگی و تشکل های صنفی در قالب جنبش اعتراضی معلمان معتقد به توسعه نظام آموزشی که در پی آن توسعه همه جانبه ی کشور می باشد، است.
تاریخ و نسل های آینده امروز را داوری خواهند کرد اما چه خوب است مردم حال حاضر را به قضاوت در این جدال نابرابر حق خوای و ستم پیشگی دعوت کنیم تا مدنیت و بربریت طرفین برای همگان مشخص شود. گذار به جامعه مدنی و توسعه کشور هیج میان بر یا کانالی ندارد الا توسعه نهادهای مدنی که معلمان پیش آهنگ این پروسه عظیم و تاریخی شده اند.