🔹 به نام خداوند جان و خرد
اول اردیبهشت ماه با فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، اولین تجمع سراسری معلمان در سال جدید آغاز شد. از آنجا که طرح رتبه بندی در مجلس تصویب شد( اگر چه به هیچ عنوان مورد تایید قاطبه جامعه معلمان نبوده است ) طبیعی است که در حال حاضر مخاطب ما برای عدم اجرای همین طرح تقلیل یافته رتبه بندی دولت باشد. از طرف دیگر، دولت رئیسی در حال حاضر مانع اصلی از اجرای طرح همسان حقوق بازنشستگان و شاغلین است.
با چنین پیش زمینه ای طبیعی بود که تجمعات جدید در مقابل وزارت آموزش و پرورش به عنوان نماینده دولت در حوزه آموزش برگزار شود.
از طرف دیگر وزارت آموزش و پروش متعلق به معلمان است و هر محل حتی به صورت فردی حق دارد که برای دادخواهی به این وزارت خانه مراجعه کند و انتظاری طبیعی است که وزیر آموزش و پرورش شنونده و پاسخگوی معلمان باشد.
🔺 اما آنچه که اتفاق می افتد، توهین، سرکوب و بازداشت معلمان با هدایت و همراهی حراست وزارت آموزش و پرورش است.
📌 در نتیجه تجمع اول اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۱ با هجمه شدید نیروهای امنیتی و انتظامی روبرو شد و با برخوردهای غیر انسانی و هتاکی بیش از هفتاد نفر از معلمان زن و مرد در این تجمع بازداشت شدند. اگر چه همه این همکاران، بعد از چند ساعت آزاد شدند، اما شاید اغراق نباشد، که این روز را به عنوان لکه ننگی در کارنامه یوسف نوری ثبت کنیم، که به جای پاسخگویی، با همراهی نیروهای حراست و با هماهنگی نیروهای امنیتی و انتظامی دستور سرکوب را صادر می کند.
📌 لذا کانون صنفی معلمان ضمن محکومیت برخوردهای غیرفرهنگی و غیر انسانی با معلمان در تجمع اول اردیبهشت ما در مقابل وزارت آموزش و پرورش و بازداشت بیش از هفتاد نفر از معلمان شریف، به وزیر آموزش و پرورش هشدار می دهد که با ادامه چنین سیاست هایی در حوزه آموزش و پرورش، قطعا عمر کوتاهی را در این وزارتخانه سپری خواهد کرد. نیروهای امنیتی هم بدانند، تجمعات مسالمت آمیز معلمان در سراسر کشور ادامه پیدا خواهد کرد و در تجمع یازده اردیبهشت قطعا شاهد حماسه دیگری از معلمان شریف و حق طلب ایران خواهیم بود.
کانون صنفی معلمان ایران ( تهران )
پنجم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱