انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه دیروز، یکشنبه ۲۱ فروردین، برگزار شد. امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور راست‌گرای کنونی فرانسه، با کسب ۲۷٫۶٪ آرا و مارین لوپن راست افراطی با کسب ۲۳٫۴٪ آرا به دور دوم انتخابات راه یافتند. ژان لوک ملانشون، کاندیدای چپ‌گرا ، با کسب ۲۲٪ آرا در رتبهٔ سوم قرار گرفت. به این ترتیب، «چپ» دچار تفرقه یک بار دیگر در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه شکست خورد و باید به درس‌آموزی از این شکست‌ها ادامه دهد.
«چپ» فرانسه امسال با افزودن ۲ نامزد به نامزدهای انتخابات در مقایسه با ۲۰۱۷، با هدف گسترش پایگاه انتخاباتی خود و بازگرداندن رأی‌دهندگان فرانسوی به گرایش‌های چپ‌گرا، باز ناکام ماند. میزان رأی سفید هم از 22.2٪ در سال ۲۰۱۷ امسال به 26.2٪ افزایش یافت.
فابین روسل، نامزد حزب کمونیست فرانسه، که حزبش در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۷ از ژان لوک ملانشون حمایت کرده بود، پس از نزدیک شدن به ۵٪ آرا در نظرسنجی‌های امسال، تحت تأثیر «رأی مفید» فقط ۲٫۴٪ آرای ریخته شده به صندوق‌ها را به دست آورد. یان بروسا، مدیر کارزار انتخاباتی فابین روسل، گفت: «ما به لطف کارزار انتخاباتی وسیع موفق شدیم بار دیگر حزب کمونیست را در فضای سیاسی و رسانه‌یی کشور وارد کنیم. فابین روسل اکنون یکی از چهره‌های اصلی چپ شناخته می‌شود. مسیر طی شده بسیار طولانی بود.»
فابین روسل در مورد دور دوم انتخابات گفت: «من هرگز اجازه نمی‌دهم پروژهٔ نژادگرایی و بیگانه‌هراسی در رأس دولت قرار گیرد. من خواهان شکست دادن راست افراطی با استفاده از برگ رأی‌هایی هستم که در اختیار ما خواهد بود.» یانیک ژادو، نامزد سبزها، که مانند ژان لوک ملانشون رسیدن به کاخ ریاست‌جمهوری الیزه را در نظر داشت، فقط 4٫8٪ آرا را به دست آورد. او نیز خواستار جلوگیری از انتخاب مارین لوپن در دور دوم شد: «هیچ‌کس نباید تهدید اساسی راست افراطی را دست‌کم بگیرد.» آن هیدالگو، نامزد حزب سوسیالیست، با کسب ۱٫۷٪ آرا نیز همین توصیه را برای جلوگیری از قدرت‌گیری راست افراطی می‌کند و می‌گوید: «…برای اینکه فرانسوی‌ها، همه علیه همه، اظهار تنفر نکنند.»
یادآوری می‌شود که در سال ۲۰۱۲، فرانسوا اولاند از حزب سوسیالیست با کسب فقط ۲۸٫۶۳٪ آرا رئیس‌جمهور شد.
ژان لوک ملانشون در برابر طرفدارانش گفت: «صفحهٔ جدیدی از نبرد آغاز می‌شود.» او با اشاره به شرایط اضطراری گفت: «ما می‌دانیم که به چه کسی هرگز رأی نخواهیم داد. و برای بقیه، همان‌طور که ۵ سال پیش گفتم، فرانسوی‌ها باید بدانند چه چیزی برای دموکراسی خوب است. ما نباید به خانم لوپن رأی دهیم.» ژان لوک ملانشون علی‌رغم بسیج «آرای مفید» و کسب حدود 22درصد آرا، با سومین شکست خود روبه‌رو شد.
به حاشیه کشیده شدن «چپ» تا این حد تحمل‌ناپذیر است. ده سال پیش، «چپ» در همین انتخابات ریاست‌جمهوری ۴۵٪ آرای شرکت‌کنندگان را به دست آورد (در برابر ۳۰٪ کنونی). در شرایط بحرانی امروز، فرانسوی‌ها برای سومین بار در وضعیت انتخاب بین راست و راست افراطی قرار گرفته‌اند.
بنابراین، در وضعیتی که حزب جمهوری‌خواه راست و حزب سوسیالیست به ترتیب با به دست آوردن ۴٫۸ و ۱٫۷ درصد آرا ضعیف شده‌اند- دو حزبی که در دهه‌های اخیر بر سر قدرت بوده‌اند و با برنامه‌های نولیبرالی‌شان فقر و ناامیدی به وجود آورده‌اند- مسئلهٔ اساسی برای «چپ» جلب رأی‌های بی‌طرف بود تا بتواند مجموع آرای خود را افزایش دهد. فقط با ایجاد جبههٔ «چپ» با برنامه‌ای پیشرو، برای برخورد مؤثر با بحران اقتصادی، اجتماعی، و زیست‌محیطی کنونی می‌توان پویایی لازم برای پیروزی را ایجاد و رأی‌دهندگانی را جلب کرد که از سیاست‌های نولیبرالی دهه‌های اخیر لطمه دیده‌اند و سرخورده شده‌اند و ممکن است به سوی راست افراطی کشیده شوند، یا به هیچ طرف رأی ندهند.
حال باید دید «چپ» چگونه با مسئلهٔ بازسازی خود برخورد خواهد کرد. آیا «چپ» پس از این شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری قصد دارد در انتخابات حساس پارلمانی که قرار است در ماه ژوئن (خرداد) برگزار شود، جبهه‌ای مشترک برای حضوری پُرقدرت ایجاد کند؟ فقط یک جبههٔ «چپ» دارای برنامه‌ای پیشرو و پاسخ‌گوی بحران کنونی می‌تواند پویایی لازم برای کسب پیروزی را ایجاد کند. رقابت بین حزب‌های چپ در این انتخاب‌ها تا کنون جز تقسیم آرای آنان و ناکام ماندن آنها نتیجه‌ای نداشته است.
اندیشه نو: استفاده از تمام یا بخش‌هایی از این مطلب با ذکر منبع بدون مانع است.