اکونومیست نوشت: طی هفته های اخیر روسیه نیروها و تانک هایش را در نزدیکی مرز اوکراین مستقر کرده است. نه مذاکرات و نه تهدیدهای غرب این جریان را متوقف نکرده است.
در شرایطی که آمریکا و متحدانش تمایلی به اعزام نیروهایشان ندارند، گزینه دیگری در حال جلب توجهات است: قطع ارتباط روسیه با سوئیفت، شبکه ارتباطی که توسط 11 هزار بانک در 200 کشور برای پرداخت های فرامرزی استفاده می شود. با اینکه عواقب آن قطعا کمتر از اقدام نظامی خواهد بود اما همچنان می تواند عواقب خطرناکی به دنبال داشته باشد.
اولین مانع برای انجام آن موافقت سوئیفت است. این نهاد مستقر در بلژیک، قول داده است که از نظر سیاسی بی طرف باشد. بسیاری از کشورهای اروپایی، مانند آلمان، تجارت زیادی با روسیه انجام می دهند و ممکن است با این طرح مخالفت کنند. اما یک سابقه وجود دارد.
در سال 2018 آمریکا موفق شد سوئیفت را مجبور کند که بانک های ایرانی را حتی با مقاومت اروپایی ها کنار بگذارد. آمریکا احتمالاً دوباره این روش خود را پیاده خواهد کرد.
همچنین ممکن است تهدید کند که بانک‌های خود را از سوئیفت خارج می‌کند یا زیرساخت‌های حیاتی شبکه، مانند یک مرکز داده در ویرجینیا را کاهش می دهد.
آمریکا در سال 2020 از تهدیدهای مشابهی استفاده کرد تا SITA، شبکه ای از خطوط هوایی جهانی مستقر در سوئیس را مجبور کند تا ارتباط شرکت های هواپیمایی را از کشورهایی که با تحریم های آمریکا روبرو هستند قطع کند.
اما آیا حذف روسیه از سوئیفت واقعاً ارزشمند است؟ سه دلیل وجود دارد که فکر کنیم ممکن است اینطور نباشد. به روسیه آسیب می‌رساند، اما آن را فلج نمی کند. همچنین هزینه هایی را بر غرب تحمیل خواهد کرد و در دراز مدت نتیجه معکوس خواهد داشت.