بنا به ارزیابی سازمان‌های حقوق بشر، پخش اعتراف‌های اجباری اخیر منسوب به علی یونسی و امیرحسین مرادی از رسانه‌های جمهوری اسلامی، زمینه‌سازی برای صدور حکم اعدام علیه این دو دانشجوی زندانی است.
در سوم دی‌ماه ۱۴۰۰ یک فایل ویدیویی اعتراف‌های اجباری منسوب به علی یونسی و امیرحسین مرادی از رسانه‌های جمهوری اسلامی پخش شده است. سازمان‌های حقوق بشری با ابراز نگرانی از این اقدام مسئولان امنیتی جمهوری اسلامی، گمان دارند که پخش این ویدئو زمینه‌سازی برای صدور احکام سنگین و بی‌پایه علیه این دو دانشجوی زندانی است.
پیش از این سازمان حقوق بشر ایران در مورد فشار بر این دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف برای وادار کردن آنان به اعتراف اجباری علیه خود هشدار داده بود.
این سازمان با اشاره به رواج استفاده از شکنجه برای وادار کردن زندانیان به اعتراف‌های ساختگی در جهت تایید سناریوی نهادهای امنیتی در ایران، از جامعه بین‌الملل خواست تا در واکنش به پخش این اعتراف‌های ساختگی، برای تضمین حقوق انسانی علی یونسی و امیرحسین مرادی و جلوگیری از صدور احکام سنگین علیه آنها، واکنش مناسب نشان دهد.
سازمان عفو بین‌الملل یک ماه پیش، در نوامبر سال جاری میلادی، با انتشار نامه‌ای سرگشاده به محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران، خواستار اقدام فوری برای دو دانشجوی زندانی در ایران؛ علی یونسی و امیرحسین مرادی شد. این دو دانشجوی نخبه از بهار سال ۱۳۹۹ در بند ۲۰۹ اوین زندانی هستند و در خطر محکوم شدن به اعدام قرار دارند.
در این نامه آمده که این دو جوان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به مدت ۶۰ روز در سلول انفرادی نگهداری شده‌اند تا از آنها اعترافات اجباری گرفته شود.
به گزارش عفو بین‌الملل علی یونسی به خانواده‌اش اطلاع داده است که به دلیل ضرب و شتم به چشم چپ او آسیب وارد شده اما از دریافت خدمات پزشکی محروم بوده است. او همچنین گفته چراغ سلول‌اش ۲۴ ساعت روشن بوده و او هیچ درکی از شب و روز نداشته و همین باعث پریشانی روحی و درد در ناحیه سر و چشم او شده است.
امیرحسین مرادی نیز از ضرب و شتم شدید خود هنگام بازداشت خبر داده است.
بیش از ۱۷۰ تن از استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف در اردیبهشت ۱۴۰۰ در نامه‌ای به مقام‌های حکومت ایران از آنها خواستند امیرحسین مرادی و علی یونسی را به مناسبت “عید فطر” آزاد کنند. این دو دانشجوی نخبه و المپیادی دانشگاه صنعتی شریف هستند.
آنها در نامه خود نوشته‌اند: «بیش از یک سال است که دو تن از دانشجویان برتر دانشگاه صنعتی شریف که قبلا در المپیادهای کشوری و جهانی افتخاراتی را برای کشور عزیزمان نیز کسب کرده‌اند، در زندان هستند.»
ایسنا نوشته است امضاکنندگان این نامه “بخش بزرگی از زندگی خود را صرف پرورش مستعدترین جوانان ایران کرده و همواره به آنان به چشم فرزندان خود نگریسته‌اند” و خواهان “برخورد پدرانه و بزرگ‌منشانه مسئولین نظام جمهوری اسلامی” شده‌اند.
علی یونسی، از دانشجویان نخبه ایرانی و برنده مدال طلای المپیاد نجوم، در فروردین ماه سال ۱۳۹۹ به همراه امیرحسین مرادی، از دانشجویان نخبه رشته فیزیک، بازداشت و به بند امنیتی زندان اوین منتقل شدند.
غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضاییه ایران دو هفته پس از این دستگیری، بدون ارائه هیچ مدرکی، مدعی شد که آنها با سازمان “مجاهین خلق” ارتباط داشتند و در تدارک “اقدامات خرابکارانه” بودند.
محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران در رابطه با پخش این گونه اعترافات از رسانه‌های جمهوری اسلامی گفت: «پخش اعتراف‌های اجباری متهمان، بدون آن‌که حتی حکمی برای آنان صادر شده باشد، نقض مسلم حق دادرسی عادلانه آن‌هاست. این اعتراف‌ها که تحت فشار و شکنجه اخذ شده و فاقد هرگونه اعتبار قانونی است، صرفا به منظور آماده‌سازی افکار عمومی برای احکام سنگین احتمالی علیه این دو دانشجو پخش می‌شوند.»
امیری مقدم افزود: «ما از جامعه جهانی می‌خواهیم که با واکنش به موقع و مناسب، در جریان هرگونه گفت‌وگو با مقام‌های جمهوری اسلامی، مانع از صدور احکام سنگین بر پایه شکنجه شوند و زمینه دسترسی علی یونسی و امیرحسین مرادی را به دادرسی عادلانه فراهم کنند.»
پیش‌تر یک همبندی علی یونسی و امیرحسین مرادی در گفت‌وگو با سازمان حقوق بشر ایران شهادت داده بود که این دو دانشجو به‌شدت مورد ضرب و جرح قرار گرفته و برای ضبط اعتراف تلویزیونی تحت فشار قرار داشته‌اند.
بنا بر روایت مجتبی حسینی، همبندی علی یونسی، جلسات اعتراف اجباری روبه‌روی دوربین گاه یک شبانه‌روز طول می‌کشید و تا جملات از پیش تعیین‌شده با لحنی که بازجوها می‌خواستند بر زبان علی یونسی جاری نمی‌شد، پایان نمی‌یافت.