در دو هفته گذشته باردیگر افکار عمومی جهان با حیرت و تنفر نظاره گر حمله نظامی ارتش تا به دندان مسلح اسرائیل به نوار غزه ، اورشلیم و کرانه غربی بودند. این حقیقت که این ماجراجویی نظامی توجیه ناپذیر به فرمان بنجامین نتانیاهو، نخست وزیر موقت این کشور ، که به حق جنایتکار جنگی لقب گرفته است، فقط برای حل بحران سیاسی ناشی از بی سرانجام بودن چهارمین انتخابات پارلمانی اسرایی در دو سال اخیر است، از چشم هیچ تحلیلگر سیاسی جدی پنهان نمانده است. ناتانیاهو برای تحت فشار قرار دادن نیروهای سلسی راست برای پیوستن به ائتلاف به رهبری او این جنگ خونیین را آغاز کرد.
در 11 روز بارش بمب و موشک و راکت بر سر شهروندانی که هیچ نقشی در این درگیری نداشتند حداقل ۲32 نفر غیرنظلمی فلسطینی – از جمله ۶5کودک توسط نیروهای ارتش اسرائیل کشته شدند. بیشتر قربانیان بر اثر بمب های پرتاب شده توسط جت های اسرائیلی بر روی مناطق مسکونی غزه کشته شدند. اسرائیل ادعا می کند که این حملات هوایی به تلافی موشکهای شلیک شده توسط شبه نظامیان گروه اسلامگرای حماس انجام شده است. حماس مدعی است که آغاز شلیک این موشک ها در پاسخ به حملات پلیس اسرائیل به فلسطینیان معترض به راهپیمایی صهیونیستها در محوطه مسجد الاقصی در اورشلیم در ابتدای درگیری ها بوده است.
اقدامات خشونت آمیز اخیر، متعاقب اقدام قضایی ظالمانه اسرائیل برای تصرف تجاوزکارانه زمین های فلسطینی و تلاش گسترده برای اخراج خانواده های فلسطینی از خانه هایشان در محله شیخ جراح در اورشلیم شرقی، کلید خورد. اینچنین اقدامات اسرائیل، عموما پیشدرآمدی هستند برای بلندپروازی های اسرائیل برای بلعیدن اورشلیم و جلوگیری از تشکیل کشور فلسطین وعده شده در قطعنامه های سازمان ملل با پایتختی این شهر.
اخراج خانوارهای فلسطینی فعلا با تصمیم دادگاه عالی اسرائیل در مورد برنامه های دولت برای انتقال دائمی شهرک نشینان اسرائیلی به مناطق فلسطین نشین در شیخ جراح، موقتاً به تعویق افتاده است. بیشتر مطبوعات اصلی در اسرائیل و کشورهای متحد دولت راستگرای افراطی نخست وزیر بنیامین نتانیاهو، از سرقت زمین ها و خانه های فلسطینی توسط اشغالگران غیرقانونی به عنوان “اخراج” یاد کرده اند، ولی فلسطینی ها و گروه های بین المللی حقوق بشر می گویند که این روند، بخشی از یک برنامه طولانی مدت برای اجرای پاکسازی قومی می باشد که هدف آن بیرون راندن اعراب از اورشلیم شرقی است. مجلس اسرائیل در 28 تیر ماه 1397 قانون جنجالی ای را به تصویب رسانده که مطابق آن این کشور منحصرا به عنوان یک «کشور یهودی» تعریف می‌شود. این قانون اسرائیل را به عنوان “میهن مردم یهودی” می‌داند و می‌گوید گسترش شهرک‌های یهودی نشین در مناطق اشغالی به نفع منافع ملی اسرائیل است. مطابق این قانون، عبری تنها زبان رسمی اسرائیل و بیت‌المقدس (شامل هر دو بخش شرقی و غربی) پایتخت این کشور است. این قانون در اساس نقض کننده مصوبه های سازمان ملل متحد و شورای امنیت در رابطه با مسئله فلسطین می باشد.
بیشتر خانواده های ساکن شیخ جراح از سال ۱۹۵۶ در این محله ساکن بوده اند. آنها پس از سرقت زمین هایشان، که زمینه را برای تأسیس دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ فراهم کرد، از خانه های خود اخراج شدند و به این منطقه نقل مکان کردند. در این رویداد، در میان فلسطینی ها به “نکبت” معروف است. حدود ۷۵۰ هزار فلسطینی از یک جمعیت ۱/۹ میلیون نفری، از سرزمین های اجدادی به بیرون رانده شدند تا جای خود را به مهاجرین جدید یهودی در طول سال های ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ بدهند.
حملات مرگبار هوایی اسرائیل در روز دوشنبه 27 ارد یبهشت به دنبال ساعت ها درگیری در اطراف مسجدالاقصی، مکان مقدس مسلمانان و یهودیان، صورت گرفت. فلسطینی ها در اعتراض به برنامه راهپیمایی راستگرایان افراطی در محله های فلسطینی به بهانه جشنواره سالروز تسخیر بیت المقدس در جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷ ، در الاقصی تجمع کرده بودند.
نیروهای پلیس اسرائیل با گاز اشک آور، نارنجک های بی حس کننده و گلوله های لاستیکی به این اعتراضات حمله کردند. گفته می شود که در حین درگیری های خارج از مسجد، شلیک هایی نیز به داخل، مکانی که مردم مشغول عبادت و دعا بودند، صورت گرفت. حدود ۳۰۰ نفر یا بیشتر، از فلسطینی ها مجروح شدند. عصر همان روز، سازمان حماس، در تلافی، موشک هایی به سمت اسرائیل شلیک کرد. و به دنبال آن نتانیاهو، بمب افکن های مدرن این کشور را برای بمباران به آسمان غزه فرستاد.
ارتش اسرائیل ادعا می کند که تنها در عملیات نظامی بمباران و شلیک به شهر غزه فقط شبه نظامیان اسلامگرا را هدف قرار می دهد. ولی وزارت بهداشت غزه از تلفات شدید غیرنظامیان، به ویژه در ساختمانهای آپارتمانی چندین طبقه، گزارش های متعددی داده است. اشرف الکیدرا، سخنگوی این وزارتخانه، به آسوشیتدپرس گفت که “حمله های بی امان” اسرائیل، سیستم پزشکی درمانی منطقه غزه را، که پیش از آن هم، در مبارزه با همه گیری کووید- ۱۹ تحت فشار قرار داشته است، به ویرانی روبرو کرده است.
تجهیزات پزشکی، به دلیل محاصره دائم اقتصادی اسرائیل کمیاب هستند و دسترسی فلسطینی ها به واکسن کورونا به دلیل اعمال تبعیض قومی در ارائه واکسن، همچنان محدود می باشد. اسرائیل، بیش از ۶۰ درصد از جمعیت خود را واکسینه کرده است ولی فلسطین، تا پایان ماه آوریل، توانسته است واکسن کافی برای تنها ۳/۴ درصد از مردم خود فراهم کند. بیشتر فلسطینی ها باید منتظر تحویل واکسن از طریق برنامه کواکس سازمان بهداشت جهانی برای کشورهای فقیر باشند، حتی اگر همسایه ثروتمند آنها به وضعیت عادی قبل از همه گیری کووید بازگشته باشد.
این حوادث در پی انتشار گزارش بسیار شگفت آور سازمان غیر سیاسی و معتبر بین المللی “دیده بان حقوق بشر”، که صریحاً اسرائیل را یک کشور “آپارتاید” خواند، در حال وقوع است. در همین حال، در هفته های اخیر اعتراضات گسترده علیه اقدامات نظامی دولت نتانیاهو، هم نواحی فلسطینی و هم شهرهای اسرائیل را فرا گرفت.
حزب مردم فلسطین با صدور بیانیه ای در روز 24 اردیبهشت خواستار تشکیل “بزرگترین جنبش و بسیج مردمی ممکن” برای حمایت از مردم منطقه شیخ جراح” در برابر حملات فاشیستی نیروهای اشغالگر و باندهای متجاوز” اسرائیلی شد. این حزب، از مقامات فلسطینی خواست تا از کمک های بین المللی برای “جلوگیری از کشتار و پاک سازی قومی” در اورشلیم شرقی استفاده کنند.
بیانیه حزب مردم فلسطین که در هماهنگی با مواضع اتخاذ شده اجلاس رهبران سازمان آزادیبخش فلسطین در اردیبهشت سال قبل تدوین شده اعلام می کند که :” اکنون که ملت ما درگیرحماسه ای دلیرانه وفراگیر علیه اشغالگری ، آپارتاید و فاشیسم است، گسترش جنبش وتحکیم آن نیا ز به مشارکت سیاسی وملی همگانی دارد. این هدفی عاجل برای تمامی خلق و جنبش میهنی ما می باشد. ” …. “حزب مردم همه ی توده ها را به گسترش همبستگی در ابعاد امکان پذیر مقاومت برضد اشغال فرا می خواند . ونیز ، برای رویاروئی علیه تجاوز وجنایات وحشیانه ضد مردمی در قدس، کرانه ی غربی ، غزه ، لّد ، حیفا ودیگر مناطق فرا می خواند. جنایاتی که ماهیت نژادپرستانه ، اشغالگری فاشیستی وصهیونیستی دارد. حزب ما همه رفقا و یاران را به پیوستن و همبستگی به این بسیج مردمی و همگانی دعوت می کند و خواهان یک جنبش ملی تما عیار است.”
از درون خود اسرائیل نیز، فراخوان هایی برای مقاومت در برابر تجاوز ارتش و سرکوبگری نیروهای نظامی و امنیتی اعلام شد. شهروندان عرب و فلسطینی کشور اسرائیل بطور بی سابقه ای در اکثر شهر ها به تظاهرات اعتراضی علیه سیاست های ارتجاعی و نژادپرستانه دولت ناتانیاهو پیوستند. در برخی از شهرها نژاد پرستان صهیونیست با حمایت نیروهای پلیس و ارتش به مراکز زندگی و کسب و کار شهروندان عرب حمله کرده و خسارات به بار آوردند. محمد برکه، رئیس کمیته شهروندان عرب اسرائیل، از اعتراضات مردمی در شهرها علیه “وحشت اشغال اورشلیم” پشتیبانی کرد. حدود ۲۱ درصد از جمعیت اسرائیل، فلسطینی هستند. برکه، عضو حزب کمونیست اسرائیل است و پیش از این نیز وکیل مجلس اسرائیل، کنست، بود.
اقدامات نظامی نتانیاهو مطابق با موضع همیشگی وی می باشد، که بیرون راندن فلسطینی ها و گسترش قلمرو اسرائیل است. ولی این اقدامات با اوضاع آشفته سیاست داخلی اسرائیل نیز آمیخته شده اند. از زمان انتخابات بی نتیجه در ماه مارس، نتانیاهو نتوانسته است که برای ائتلاف با متحدان تندرو و فوق ارتدوکس خود توفیقی د اشته باشد. وی همچنان به عنوان نخست وزیر موقت قدرت را در دست دارد.
مسئولیت وزارت دفاع و مدیریت بمباران غزه بر عهده یکی از رقبای نتانیاهو و موتلف سابق او، بنی گانتز، است. هر دو این سیاستمداران، در پی نابودی حماس هستند، ولی ممکن است که درگیری اخیر، بر تلاش های گانتز در جلب حمایت احزاب عرب اسرائیل برای برکناری نتانیاهو، تاثیر منفی بگذارد.
بالاترین ارگان های دولت اسرائیل، به دلیل اختلافات و سردرگمی آشفته می باشند و به نظر می رسد که درگیری های اخیر در منطقه شیخ جراح و سراسر فلسطین و در ادامه حمله نظامی اسرائیل به غزه مردم را متحد کرده است. مونا الکرد، زنی 23 ساله از ساکنین منطقه شیخ جراح، به شبکه الجزیره گفت: “میزان همبستگی جهانی، خشم دولت اشغالگر [اسرائیل] را برانگیخته است و سرکوب ها بیشتر شده اند”. وی جسورانه اضافه کرد که “ولی من، به مقاومت مردمی ایمان دارم”.
بیانیه حزب مردم فلسطین منعکس کننده شکلگیری یک دگرگونگی کیفی در شرایط مبارزه مردم می باشد: “حزب ، این خیزش قهرمانانه ی مردمی را پاس می دارد وبر اهمیت تجهیز آن تأ کید دارد. و دگرباره، خواهان اجرای صریح مصوبه های «شورای عالی ملی»، وبازگشت به مصوبه 19 ماه مه 2020 / 30 اردیبهشت 1399 است – که به همه ی قراردادهای گذشته با رژیم اشغالگر پایان می دهد وخواستارفوری ایجاد یک ستاد مشترک برای جنبش است تا پیکاربا اشغالگررا مطابق اصول مصوبه ی اخیرکمیته ی اجرائی وهیئت دبیران کل – درتاریخ 3 سپتامبر 2020 / 13 شهریور 1399– را به پیش برد .
“هدف اساسی مطلوب، پذیرش مسؤلیت جمعی درمقابله با تجاوزدائمی علیه ملت مان در قدس ، نوار غزه ، کرانه ی غربی و سرزمین فلسطین، ازسوی رژیم اشغالگر است . ونیز، همآهنگی سیاسی و همکاری با تلاش های منطقه ای وبین المللی برای آتش بس و غیره ؛ که این خود مستلزم تعییین مسائل مشترک و سازوکار یکپارچه و هم سوی با آن تلاش هاست ، تا راه برای بهره برداری این جنبش همگانی گشوده شود ؛ ودرجهت فداکاری هائی باشد که دربرابرتدابیر اندک (محدود- کم اهمیت) واستراتژی اشغالگر و حامی اش – ایالات متحده – قرارگیرد.”
ٌ”انتفاضه ٌ باید که ادامه یابد تا از تجا وز ومستعمره سازی درقدس و کرانه ی غربی جلوگیری کند وبه محا صره ی غزه واشغال، طبق یک زمان بندی مشخص وبا دخالت و نظارت فعال یک گروه بین المللی ، پایان داده شود.
کمیته ی اجرائی سازمان آزادی بخش فلسطین و دبیرکل هر گروه فلسطینی عضو آن در جهت هم گامی با جنبش خلق ما ، برای رسیدن به هدف های اساسی ، مسؤلیت بی واسطه دارند – که مسؤلیتی همه گانی ست ونباید که درنیاز به تحقیق آن ها اهمال ورزید .”
تماهی نشانه ها بر این دلالت دارد که فلسطین در ماه های آینده آبستن تحولات مهمی می باشد.
به نقل از«نامۀ مردم» شمارۀ ۱۱۳۰، ۳ خرداد ۱۴۰۰