با وجود اعلام خبر درگذشت بهنام محجوبی، درویش گنابادی زندانی توسط نزدیکان او در بیمارستان لقمان تهران، سازمان کل زندانها در اطلاعیه ای مدعی شد که آقای محجوبی کماکان “تحت مراقبت های ویژه پزشکی” قرار دارد. پیشتر پزشک معالج به بستگان آقای محجوبی گفته بود سطح هوشیاری او ۳ بوده و تنها با دستگاه قادر به تنفس است. به گفته او “کادر بیمارستان همه تلاش خود را انجام داده و برگشتن بهنام فقط با معجزه امکانپذبر است”. بهنام محجوبی روز شنبه ۲۵ بهمنماه در پی مسمومیت دارویی از زندان اوین به بیمارستان منتقل شده بود. آقای محجوبی در حالی از خردادماه امسال دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری میکرد که او تحت نظر روانپزشک قرار داشت و پزشکی قانونی تشخیص به عدم تحمل کیفر برای وی داده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز سه شنبه ۲۸ بهمن ماه ۹۹، علیرغم اعلام خبر درگذشت بهنام محجوبی، درویش گنابادی زندانی توسط نزدیکان او در بیمارستان لقمان، سازمان کل زندانها مدعی شده است که این زندانی تحت مراقبت های ویژه پزشکی قرار دارد.
این سازمان همچنین در اطلاعیه خود مدعی شده است که “تمام مراقبتهای مورد نیاز پزشکی در طول دوران حبس و همچنین اقدامات ویژه درمانی در زمان بستری شدن متهم در بیمارستان، به صورت کامل انجام شده و وی هم اکنون نیز تحت مراقبت های ویژه پزشکی است”.
شب گذشته و پیش از اعلام خبر درگذشت این زندانی توسط نزدیکانش، پزشک با دستور قضایی به بستگان آقای محجوبی گفته بود سطح هوشیاری او ۳ بوده و تنها با دستگاه قادر به تنفس است. او در ادامه افزود: “کادر بیمارستان همه تلاش خود را انجام داده و برگشتن بهنام فقط با معجزه امکانپذبر است.” گفتنی است که سطح هوشیاری طبیعی انسان ۱۵ است.
از سوی دیگر صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی در گفتگو با خبرگزاری امتداد گفت: فقط میخواهم بدانم بهنام در چه وضعیت بسر می برد و چه شده که اجازه نمی دهند او را ببینیم.
وی همچنین در مورد ملاقات مادر بهنام محجوبی با فرزنش نیز گفت: بعد از سه روز و کلی رفت و آمد حدود دو دقیقه توانست پسرش را ببیند و به پایش دست بزند و سریع بیرونش کردند. اصلا نگذاشتند نزدیک برود. ما می خواهیم بهنام را ببینیم و بدانیم او در شرایطی به سر می برد، مرده یا زنده است؟ چرا جواب ما را نمی دهند و اجازه نمی دهند او را ببینیم.
صبح امروز پوریا نوری، عکاس خبری و از دراویش گنابادی که پیشتر در زندان تهران بزرگ تحمل حبس میکرد نیز با انتشار توئیتی خبر درگذشت این زندانی را تائید کرده و گفته است: “بنام محجوبی، متولد ۱۳۶۶ از دراویش زندانی، چشم از جهان فرو بست”.
همچنین ابراهیم الله بخشی، درویش گنابادی و زندانی سابق و از نزدیکان بهنام محجوبی ساعاتی پیش از اعلام خبر صفر شدن علائم حیاتی بهنام محجوبی و مرگ وی، در توئیت دیگری گفته بود که “منابع موثقی از مسئولان بیمارستان لقمان اطلاع دادند که بهنام محجوبی فوت کرده اما دستور داده اند تا سه روز دستگاهها به صورت نمایشی به او وصل باشد”.
الله بخشی که پیش از این خبر از فوت بهنام محجوبی داده بود در توئیتی دیگر با اشاره به اینکه مادر این زندانی نهایتا با تلاش حاضرین در محل موفق به دیدن پسرش شده گفته است که “تنفس سی درصد بادستگاه، علائم حیاتی صفر”.
بهنام محجوبی روز شنبه ۲۵ بهمنماه در پی مسمومیت دارویی از زندان اوین به بیمارستان لقمان منتقل شد.
پیشتر یک منبع نزدیک به خانواده آقای محجوبی در خصوص آخرین وضعیت وی به هرانا گفت: «آقای محجوبی جمعه شب به بهداری منتقل شد اما به دلیل نبود پزشک به او داروی خواب آور داده شد، امری که منجر به وخامت حال و کاهش سطح هشیاری وی شد و نهایتا روز یکشنبه یکی از ماموران زندان اوین، در بیمارستان به خانواده وی گفته است سطح هوشیاری آقای محجوبی به شدت پایین آمده و به کما رفتهاند.»
گفته میشود بنا بر صدور قرار تعویق اجرای حکم آقای محجوبی، محمدی، دادیار ناظر بر زندانیان سیاسی برای این زندانی قرار وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی صادره کرده و ایشان جهت آزادی و رسیدگی مناسب پزشکی در انتظار تودیع قرار بود.
بهنام محجوبی در زمستان ۹۶ در جریان حوادث گلستان هفتم توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۲۷ مردادماه ۹۸ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران از بابت اتهام “اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور از طریق ارتباط گیری با سایرین و فراهم ساختن تجمع غیرقانونی” به به تحمل ۲ سال حبس تعزیری و دو سال ممنوعیت از عضویت در احزاب، گروه ها و دسته جات سیاسی یا اجتماعی محکوم شد.
آقای محجوبی در تاریخ ۳۱ خرداد ۹۹ پس از حضور در واحد اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان اوین منتقل شد. بازداشت وی در حالی بود که این درویش گنابادی تحت نظر روانپزشک قرار داشت و پزشکی قانونی تشخیص به عدم تحمل کیفر برای وی داده بود.
بهنام محجوبی، فرزند علی و متولد ۱۳۶۶ بود.