با گذشت قریب به یک سال از شروع همه‌گیری بیماری کرونا همچنان خوابگاه‌های دانشجویی عملاً در تعطیلی به‌سر می‌برند و در تعداد محدودی و در پروسه‌ای پرمشقت به برخی از دانشجویان تعلق می‌گیرند. این دانشجویان که بخش کوچکی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی هستند مجوز استفاده از خوابگاه را دریافت کرده‌اند. اصولاً در این یک سال هیچ درخواستی از دانشجویان کارشناسی مورد بررسی قرار نگرفته است و اکنون نیز در جدیدترین تصمیمات صرفاً به مدت حدود دو هفته و تنها برای واحدهای عملی امکان استفاده از خوابگاه فراهم شده است.
به‌این‌وسیله ما به‌عنوان بخشی از بدنه‌ی دانشجویی اعتراض خود را به رویه‌های موجود در اداره خوابگاه‌ها اعلام داشته و پیشنهادهای جایگزین را برای بهبود شرایط بیان می‌داریم.
در جامعه‌ی بحران‌زده‌ی ما شماری از دانشجویان فاقد محیط و امکانات مناسب برای دنبال‌کردن آموزش مجازی و پیگیری تحصیلشان هستند. کار دانشجویی نیازمند محیطی برای تمرکز، تأمل و پژوهش است که در بیرون از خوابگاه برای برخی دانشجویان بیرون از دسترس قرار گرفته است. در دوران تعطیلی خوابگاه‌های دانشجویی و در میان تحمیل هزینه‌های مالی، روحی و انگیزشی فراوان به دانشجویان یکی از همکلاسی‌هایمان اشکان فتحی در بازگشت از کارگری در رودخانه غرق شده است. در کنار آن خبرهای تلخی از فروپاشی زیست دانشجویان خارج از خوابگاه از جمله خودکشی‌ها به گوش‌مان می‌رسد. دانشجویانی تا آستانه انصراف از تحصیل پیش رفته‌اند و عده‌ای در این روند سخت و یک طرفه آموزش و امتحانات مجازی بریده‌اند و از تحصیل ناامید شده‌اند.
پرسش این است که حق آموزش رایگان ما و حق برخورداری از امکانات رفاهی مناسب برای پیگیری تحصیل با چه توجیهی نادیده گرفته شده است. آیا مسئولان تا به حال از دانشجویانی که در پارک یا بی.آر.تی خوابیده‌اند چیزی شنیده‌اند؟ آیا نمی‌دانند که دانشجویانی بدون اتاق و امکانات مستقل و با مشکلات محیطی فراوان، بیرون از دانشگاه، در حال فروپاشی هستند؟ حقیقت این است که سیاست‌های دانشگاه و وزارت علوم از کرونا برای هم صنفان ما مرگ‌بارتر بوده است و درحال شکنجه دانشجویان محروم از امکانات و سوق دادنشان به مرگ تدریجی است.
ما می‌گوییم که خوابگاه‌ها بایستی برای دانشجویانی که به آن احتیاج دارند بازگشایی شوند و در این مورد تمایزی بین مقاطع کارشناسی، ارشد یا دکترا وجود ندارد، اساساً با چه سنجشی این تمایز خلق شده است؟! پیشنهاد ما این است که کمیته‌ای مشترک با نمایندگان دانشجویان تشکیل دهید و اطلاعات خوابگاه‌ها را به‌صورت شفاف اعلام کنید. سپس باتوجه به مسایل بهداشتی و اولویت‌هایی که بایستی با هم‌فکری و مشارکت نمایندگان دانشجویی تعیین شوند شروع به اسکان دانشجویان کنید. اگر دانشجویی باز هم بدون خوابگاه ماند آن وقت از محدودیت سخن گویید.
از همه دانشجویان، شوراها و انجمن‌های دانشجویی تقاضا می‌کنیم جهت پیشبرد بهتر مطالبات و تاثیرگذاری بیشتر به متن بپیوندند.
اسامی تشکل‌های امضا کننده نامه :
شورای صنفی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران
شورای صنفی دانشکده زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران
شورای منتخب دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
فعالین صنفی مستقل دانشگاه تهران
فعالین صنفی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
شورای صنفی خوابگاه‌های سطح شهر دانشگاه تهران