بسته بودن دانشگاه در شرایط بحران کرونا که یکسال از آن می‌گذرد، گویا به فرصتی طلایی برای دکان کردن دانشگاه بدل شده است. دوره‌های آموزشی‌ای که توسط شرکت‌های خصوصی و با حمایت دانشگاه تهران در خود دانشگاه به شکل حضوری(!) و غیر حضوری برگزار می‌شود، این روزها رونق زیادی گرفته است. نگاهی به هزینه‌ی یکی از این دوره‌ها و همینطور توجه به حضوری برگزار شدن آن می‌تواند بیانگر واقعیت اين مساله باشد.
برای دوره حضوری “برنامه نویسی موبایل اندروید” که توسط شرکت خانه فناوری تهران در دانشگاه تهران برگزار می‌شود، مبلغ سه میلیون و سیصد هزار تومن و برای دوره غیر حضوری یک میلیون و سیصد هزار تومن هزینه‌ی شرکت در آن است.
در وضعیتی که با درخواست‌های متعدد دانشجویان برای برگزاری کلاس‌های عملی به صورت حضوری که برای رشته‌های بسیاری امکان برگزاری آن‌ها به صورت مجازی وجود ندارد مخالفت شده است و در شرایطی که برای دانشجویانی که به هر دلیلی ضرورت ماندن در شهر تهران را دارند، تمهیداتی در نظر گرفته نشده است، شاهد آن هستیم که دوره‌های متعددی آن هم به شکل حضوری و با هزینه‌های گزاف در دانشگاه برگزار می‌شود.
این چه معنایی جز سؤاستفاده‌ی دانشگاه از شرایط تعطیلی دانشگاه‌ها دارد؟ مشخص است که مسئله‌ی تعطیلی دانشگاه، بیش از هرچیز به فرصتی برای فروش زمین در این بنگاه به‌منظور برگزاری دوره‌های گران قیمت تبدیل شده است.