از جنایت هولناک شلیک عمدی به هواپیمای اوکراینی و به قتل رساندن ۱۷۶ نفر انسان یکسال می گذرد؛ جنایتی که به یقین می توان گفت نه برای حاکمیت و مسببین آن امری پایان یافته است، نه برای خانواده های جانباختگان و مردمی که در تمام طول این یک سال یکسره و با صراحت اعلام نموده اند «نه میبخشیم نه فراموش می کنیم». جنایتی که هر چند در ادامه کشتار معترضین آبان ماه ۹۸ و جنایات پیشین حاکمیت صورت پذیرفت، اما خود به تنهایی فضایی را در جامعه موجب شد که جدال اصلی مردم و حاکمیت به این سو سوق پیدا کند که جامعه ایران در تمامیتش قد علم کرده و بی پرده اعلام کند ما دادخواهیم و تا محاکمه آمرین و عاملین این جنایت پا پس نخواهیم کشید.
یک سوی این جدال حاکمیتی است که از همان لحظه اول به هر حربه ای چنگ انداخت تا مسئولیت انجام چنین اقدامی را که از روز روشنتر بود، از روی دوش خود بردارد و به هزار و یک عامل دیگر منتسب کند. حکومتی که ساعات ابتدایی پس از شلیک عمدی به هواپیمای اوکراینی را با دروغ و پنهانکاری و کتمان حقیقت آغاز کرد و به مدت سه روز تمام، به رغم اسناد و شواهد انکار ناشدنی، بر آن اصرار ورزید. خانواده های قربانیان را تحت انواع تهدید، شکنجه و بازداشت قرار داد و با همین اهرم تا همین امروز تلاش کرده که بسیاری از خانواده ها در داخل کشور را مسکوت کند و از حق پایه ای شان یعنی دادخواهی منع کند. حکومتی که صدها نفر معترض و دادخواه چنین جنایاتی را در این یکسال و به ویژه در دیماه ۹۸ به زندان انداخته و تا همین اواخر هم به هر شیوه ای که توانسته در پروسه قضایی بین المللی این جنایت سنگ اندازی کرده تا شاید بتواند روغن ریخته شده این رسوایی بزرگ را به کوزه برگرداند.
سوی دیگر این جدال یکساله اما خانواده های دادخواه قربانیان بوده که البته به رغم شجاعت کم نظیرشان، تکیه آنها به جنبش عظیم دادخواهی مردم ایران بوده و از دانشجو و کارگر و بازنشسته و معلم و سایر بخشهای جامعه را در کنار خود داشته اند. خانواده هایی که به رغم فشارهای امنیتی و آزار و اذیت های بسیاری که از جانب حاکمیت متحمل شده اند، یک قدم هم عقب نشینی نکرده و وقتی در اعتراض به حضور هیئت مذاکره کننده دولت اوکراین در برابر سفارت این کشور در تهران تجمع می کنند، حرف اول و آخرشان را با قدرت اعلام می کنند: «اول محاکمه». و همچنین مردمی که نه تنها دادخواهی از قتل عمد ۱۷۶ مسافر هواپیما را به اعتراضاتی گسترده و سراسری علیه حکومت در دانشگاه و خیابان بدل کردند، بلکه در تمامی این یکسال آتش دادخواهی از این جنایت و نیز سایر جنایات یکسال اخیر حاکمیت را در سطح جامعه شعله ور ساخته اند و یکصدا اعلام داشته اند هر شکلی از سرکوب، خشونت و جنایت حکومتی باید برای همیشه خاتمه یابد.
از این روی، ما تشکل‌ها و گروه‌های امضاکننده این بیانیه قبل از هر چیز حمایت قاطع و جامع خود را با خانواده های دادخواهی که عزیزانشان را در این جنایت آشکار از دست داده اند، اعلام می کنیم و در مسیر دادخواهی از مسببین این جنایت هولناک، بی هیچ کم و کاستی خود را در کنار این خانواده ها می بینیم. دادخواهی از جنایت سرنگونی هواپیمای اوکراینی، آن چنانکه برای جنایات پیشین نیز صادق است، نه فقط مساله خانواده های قربانیان، بلکه درد و امر دهها میلیون شهروند این جامعه است که از ادامه چنین وضعیت اسفباری به تنگ آمده اند و جامعه ای عاری از هر نوع خشونتی را خواستارند. بنابراین خواست محاکمه فوری آمرین و عاملین سرنگونی هواپیما و مشخص شدن جزئیات حقیقت ماجرا، آنگونه که تاکنون خانواده های جانباختگان هم به انحاء مختلف اعلام نموده اند، مطالبه فوری ما را نیز تشکیل می دهد.
جنایت شلیک عمدی به هواپیمای اوکراینی و قتل ۱۷۶ نفر فراموش شدنی نیست و باور ما این است که دادخواهی از مسببین این جنایت، بزرگترین و شکوهمندترین گرامیداشتی است که شایسته قربانیان و خانواده های آنها خواهد بود.
گرامی باد یاد جانباختگان هواپیمای اوکراینی وهمه جانباختگان راه آزادی
۱۷ دی ۱۳۹۹
۱- دانشجویان پیشرو دانشگاه اصفهان
۲- دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
۳- جمعی از دانشجویان دانشگاه‌های هنر تهران
۴- جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه تربیت مدرس تهران
۵- جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه مازندران
۶- جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه نوشیروانی بابل
۷- جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه علامه تهران
۸- جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه فردوسی مشهد
۹- جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه خواجه نصیر تهران
۱۰- جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه الزهرا تهران