کارگران نیشکرهفت تپه همچنان با مشکلات مختلف دست و پنجه نرم می کنند و مسئولان ؛ از دولت، مجلس و قوه قضایی اقدام موثری برای رفع این مشکلات صورت نداده اند. در حال حاضر آخرین دستمزدی که به کارگران پرداخت شده مربوط به مهرماه است. کارگران بابت ماههای آبان و آذر حقوقی نگرفته اند. صرفا ادعا شده است که حقوق آبان. کارگران تا ۱۰ دی پرداخت می شود اما معلوم نیست که این ادعا عملی بشود. با آن که دی ماه فرا رسیده خبری از نی بری و برداشت و تولید نیست.
ناامنی شدید شغلی که با خصوصی شدن هفت تپه و افتادن این شرکت عظیم به دست خاندان اسدبیگی با عدم پرداخت دستمزدها و اخراج ها روز به روز بیشتر شده، زندگی کارگران و خانواده های کارگری را بیش از پیش تلخ و سیاه کرده و بستر وقوع فجایع دلخراشی نظیر خودکشی رضا آل کثیر کارگری که اخراج شده بود. خبرش ۲۲ آذر ماه گذشته در کانال تلگرام سندیکای و سایر رسانه ها منتشر شده بود.
اما مالکان هفت تپه و روابط عمومی مجتمع نیشکر هفت تپه بسرعت ادعا کردند که این خودکشی ربطی به آنها نداشته است در حالی که اخراج رضا آل کثیر کارگر قسمت پیشین گلخانه بخش خدمات پشتیبانی شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه و محروم کردن این جوان ۲۴ ساله نان آور خانواده ای با ۳ خواهر و یک برادر دارای معلولیت شدید جسمی و مادری بیمار، ندادن همان حقوق ۴۰ روز کارش و جایگزین کردن برادر مدیر یکی از بخش‌های شرکت با او، رد مکرر درخواست بازگشت به کارش و بیرون کردنش از دفتر در کنار هم باعث سوق دادن او به خودکشی شد.
رضا آل کثیر اولین قربانی سیاست کارفرمای خصوصی رانت خوار و فاسد هفت تپه در تحمیل فقر و تنگدستی و ناامنی شدید شغلی بر کارگران هفت تپه نیست.
فراموش نکرده ایم که علی نقدی، کارگر نی‌بُر هفت تپه را که با ۳فرزند و ۲۵ سال سابقه کار را که در سال ۹۶ به دلیل فشار‌های اقتصادی خودکشی کرد و جسدش داخل کانال زه‌کشی آب شرکت پیدا شد. خودکشی علی نقدی پس از آن بود با وجود چند ماه حقوق معوقه، حسابداری شرکت از دادن مساعده به او خودداری کرده بودند .
نیشکرهفت تپه و کارگرانش بدون خلع ید از کارفرمای خصوصی فاسد، رانت خوار و دارای پرونده قضایی، بدون تضمین امنیت شغلی و به رسمیت شناخته شدن نمایندگان منتخب کارگران در زمینۀ نظارت بر شرایط ایمنی و بهداشت کار، جلوگیری از سوانح، رعایت ساعات کار نمی توانند از شر ناامنی شغلی رها شوند.
اما سالها تلاش و مطالبه گری و تحمل رنج و آوارگی و زندان و تجربه برخوردهای مسئولان و مجریان جای تردیدی نگذاشته است که بدون تکیه به نیروی خودمان و اتحاد با هم سرنوشتان مان، نمی توانیم مطالبات مان را عملی کنیم.
برای ما جای هیچ تردیدی نیست که اعمال نظارت نمایندگان منتخب کارگران بر تولید، استخدام، ماشین آلات و مواد خام، انبار تولیدات، زمین های متعلق به شرکت برای جلوگیری از فروش زمین ها، از طریق درآمیختن با نیروها و جریاناتی که هدفی جز بدست گرفتن کنترل هفت تپه و تصرف کل زمین های کشاورزی مرغوب کارخانه نیشکر هفت‌تپه که هم اکنون هر هکتارش حداقل ۳۰۰ میلیارد قیمت دارد عملی نیست.
نیشکرهفت تپه تاکنون هر چه به دست آورده به همت تلاش و پیگیری کارگران و حمایت های هم سرنوشتانی بوده که از دردی مشابه رنج برده و مطالبه ای مشابه داشته و دارند. کارگران آشکارا شاهدند که از نهادهای مختلف حاکمیتی و مشاجرات شان بر سر نحوه اداره هفت تپه آبی برایشان گرم نمی شود؛ چرا که راهکارهای هیچ کدامشان سایه شوم ناامنی شغلی را از سر کارگران برنمی دارد. به همین دلیل است که خلع ید از کارفرمای بخش خصوصی را صرفا با حضور کارگران و نمایندگان مستقل آنها و مرتبط با اجرای سایر مطالبات شان می خواهند نه پشت درهای بسته یک نهاد داوری حاکمیتی، بیرون از حضور و نظر و اراده کارگران.
دوشنبه ۸ دیماه ۱۳۹۹
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه