يك پژوهشگر پاكستاني هفته گذشته در يك رويداد پژوهشي در استانبول ميگفت: «چيزي به نام تروريسم غيردولتي وجود ندارد. در واقع تروريسم چيزي جز جنگ در سايه بين سازمانهاي اطلاعاتي دولتها نيست.» من در گذشته نسبت به صحت اين گزاره چندان باور نداشتم، اما در طول ساليان، روز به روز به ذهنم منطقيتر رسيد. در دوران كنوني، بخش اعظم ترورها را ميتوان با تروريسم دولتي پيوند داد. هر چند ريشههاي تروريسم دولتي و تروريسم تحت حمايت دولتها، به عصر باستان بازميگردد، در عصر ما نمونه بارز تروريسم دولتي مدرن رژيم اسراييل است. ريشه رژيم اسراييل امروزي در گروه تروريستي هگانا بود كه در دهه ۱۹۲۰ ميلادي جوخههاي ترور در فلسطين تاسيس كرد و اصليترين شاخه نظامي آژانس يهود محسوب ميشد.روند اقدامات تروريستي اين گروه چه درون سرزمينهاي اشغالي و چه خارج از آن، بعد اعلام تاسيس رژيم اسراييل نيز ادامه يافت. اين رژيم موجوديتش را مديون تعداد زيادي ترورهاي خشونتبار هگانا از دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ بود. اقدامات تروريستي اسراييل در آن دوران به صورت اخص در كشورهاي عربي همچون عراق، مصر، لبنان و سوريه متمركز بود. تعداد زيادي دانشمندان و شخصيتهاي عرب در اين دوران در اين كشورها اعدام شدند. در دهههاي اخير، تمركز اين ترورها در ايران بوده است. براساس گزارشهاي موجود، رژيم اسراييل براي اقدامات تروريستياش در ايران، بيش از هر چيز بر عوامل فرقه تروريستي مجاهدين خلق تكيه اما از گروههاي جداييطلب درون ايران هم استفاده كرده است. ترور اخير محسن فخريزاده كه نقش و اهميتش در حدي بود كه بنيامين نتانياهو سال گذشته علنا از او نام برد، تازهترين نمونه از اقدامات تروريستي اين رژيم است كه بذر موجوديتش با سوءقصد و تروريسم دولتي كاشته شده است. رژيم اسراييل به عنوان يك رژيم خشونتطلب كه مستمرا حقوق بينالملل و عرفهاي بشري را زير پا ميگذارد، هيچگاه از اقدام به جنايات بيپروا اجتناب نكرده است. نكته مهمي كه بايد به آن توجه كرد اين است كه بايد براي مقابله با اين اقدامات تروريستي به روشهاي مناسبي روي آورد. در كنار استفاده از ابزارهاي بينالمللي و چندجانبه، احياي بازدارندگي ملي و استراتژيك، بايد علاوه بر افزايش اقدامات حفاظتي در داخل، روشهاي اطلاعاتي را مورد ارزيابي مجدد قرار داد و با سازمانهاي اطلاعاتي و دولتهاي كشورهاي دوست روابط قويتري ايجاد كرد. بيترديد انگيزه توسل رژيم اسراييل به تروريسم دولتي، علاوه بر اينكه ضربه زدن به توسعه علمي و فناوري كشور باشد، در دوران تحولات ژئوپوليتيك در منطقه، تلاش براي بيثباتسازي منطقه تا حد ممكن است. انقلاب اسلامي ايران در طول تاريخش با فراز و فرودهاي بسياري مواجه شده است. اما با قرباني شدن انسانهايي مانند فخريزاده، بدون ترديد ثمره اين از خودگذشتگيها در آينده در رونق و پيشرفت ايران و مردمش مشاهده خواهد شد.