ترس از آغاز فاز سوم شیوع کرونا سایه ای است که سنگینی آن بر سر همگان به خوبی احساس می شود؛ گواه این ادعا موج نگرانی هایی است که از بازگشایی مدارس و شروع سال جدید تحصیلی به راه افتاده است اما در این میان نمی توان از وضعیت کارگرانی غافل شد که به دلیل موقعیت دشوار شغلی در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
از ترس شروع سومین موج شیوع کرونا، روز‌های پر التهابی را پشت سر می‌گذاریم؛ خو نگرفتن مردم با آداب زندگی در جوار بیماری‌های مسری بود یا ناتوانی مسئولان امر در رتق و فتق صحیح امور، هرچه باشد اینها باعث شد تا یک بار دیگر جامعه سنگینی سایه کرونا را در بالای سرخود حس کند.
در این میان شاید بیشترین نگرانی‌ها متوجه کودکان مدرسه رویی باشد که از چند روز پیش نشستن در پشت نیمکت‌های مدارس را آغاز کرده‌اند؛ کودکانی که در همان ابتدای شیوع کرونا گمان مصونیتشان می‌رفت و بعدتر معلوم شد که مکافات کرونا گرفتنشان هیچ فرقی با بزرگترهایشان ندارد، اما بد نیست تا نیم نگاهی داشته باشیم به وضعیت آن‌هایی که نان آور خانواده‌های دانش آموزانند؛ به صورت مشخص در این نوشتار صحبت از کارگرانی در میان است که برخلاف بیشتر هم صنفان و هم طبقه‌ای هایشان تحرک بدنی بیشتری دارند و جایی و گوشه‌ای از یکی صد‌ها پروژه‌های مختلف عمرانی و صنعتی فعالیت یدی سنگین دارند.
برای درک بهتر رابطه موجود میان داشتن فعالیت یدی مستمر سنگین و ابتلا به بیماری کرونا کافی است به یادآوریم که انجام طولانی مدت کار‌های جسمانی به ویژه در محیط‌هایی با شرایط نامتعارف می‌تواند اسباب فرسایش سلامت شخص را پدید آورد و همین موضوع پاشنه آشیلی است که کرونا از آن برای زمین زدن قربانیان خود استفاده می‌کند؛ یادمان باشد که اغلب مبتلایان به Covid-۱۹ بر اثر عود کردن بیماری‌های زمینه‌ای بستری شده و ناکام برگ پیش رفته اند.
اقتصاد ۲۴