برای کیوان صمیمی
رزمندگان شب،
ای شبروان منتظر فردا،
یک لحظه با امید،
در راه بردمیدن خورشید،
مانید و بنگرید،
آهنگ پرطنین رویش فردا را.
رزم‌آوران ستبر بمانید،
در خیزتان برای رهایی،
درظلمتِ شبان سیاه فام،
که درآن،
یاری نمی شناسد یارش را،
درگیرودار ظلمت یلدا!
برما چه رفته‌است دراین غار؟
دیوسپید اساتیر،
این دشمن فسونگرمردم،
در این سیاه‌چال و دراین کارزارسخت،
از راه خشم و خون و خدعه‌ی خویش، دراین شام مرگبار،
با ما چه کرده‌است؟
ای راهیان شب،
در راهتان به رور،
خیزید پرتوان و بِدِرّید،
این پرده‌ی سیاه تباهی را،
وان‌گاه برکشید به افلاک،
آوای پرطنین رزم و رهایی را.
علی رضا جباری (آذرنگ)
3/6/99( 29/8/2020)