احمد توکلی در نامه ای به محمد رضا عارف نوشت: «هزاران افسوس که برخی از افراد مدعی، بر خلاف محکمات صریح مکتب امام خمینی و هشدارها و اصرارهای حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و مقتضای عقل سلیم و تعهدات انقلابی و ملی و قانونی،[در اعتراض های آبان ۹۸] به جای اعلام تبری، بازهم همصدایی با دشمن را ترجیح دادند؛ مانند دو نامزد انتخابات سال ۸۸، و برخی از فعالان سیاسی طرفدارشان که به نوعی در توجیه شرارتها و خسارت‌ها کوشیدند و جفا کارانه مستقیم یا غیر مستقیم، نظام اسلامی را به عنوان عامل هدر دادن جان و مال مردم قلمداد کردند…افراد و گروههایی که به بدخواهان ملت، روی خوش نشان می‌دهند و به آنها پاس گُل می‌دهند و با طناب پاره‌شان به ته چاه می‌روند، بدل‌هایی هستند که در میان جریان‌های سیاسی، جا خوش کرده‌اند اما در این هنگامه آزمون تاریخی، اگر هم‌سلک‌های حکومتی و سیاسی آنها، آشکارا از این کج‌تابی‌ها فاصله نگیرند و علاوه بر تبری از دشمنی‌های شناخته‌شده، از این افراد نیز برائت نجویند، شریک جرم در خیانت به ملت و انقلاب محسوب می‌شوند و مُهر ابطال بر شناسنامه حکومتی و سیاسی خود می‌نهند. جناب آقای دکتر عارف! اینک، بار مسئولیت زدودن ساحت اصلاح طلبان واقعی از بدلی در مقابل این حادثه تلخ بر دوش امثال جنابعالی است. عنایت دارید که عوامل خشم مردم برطرف نشده است. ماجرا دفع شده است، نه رفع! و دشمن غدار خونریز، مترصد فرصت می‌ماند…امروز هم لازم باشد تا فردی همچنان معتقد به نظام و ملتزم به قانون اساسی و پیرو صادق خط امام و رهبری، به این کار ملی و دینی[قرائت نامه ای در مجلس علیه موسوی و کروبی و بیانیه ۷۷ اصلاح طلب] برخیزد.