Iraqi anti-government protesters gather at a sit-in near barricades over al-Sinek bridge connecting the Iraqi capital Baghdad's Sinek district to the Salhiyeh district neighbouring the high-security Green Zone, which hosts government offices and foreign embassies, on November 17, 2019. - Iraqis flooded the streets of the capital and southern cities in a general strike that bolstered the weeks-long movement demanding a government overhaul. The capital Baghdad saw hundreds of students skip class to gather in Tahrir (Liberation) Square, the beating heart of the protest movement. Security forces had pulled back from their positions early the previous day and demonstrators spilled out onto the nearby al-Sinek. (Photo by SABAH ARAR / AFP)
بزرگ‌ترین اعتراض‌های ضددولتی پس از سقوط صدام حسین در عراق هنوز ادامه دارد. معترضان عراقی بار دیگر سومین پل منتهی به منطقه سبز بغداد، پایتخت را به کنترل خود درآوردند.
به گزارش خبرگزاری «رویترز»، معترضان عراقی توانسته‌اند یکشنبه ۱۷ نوامبر / ۲۶ آبان پل احرار در مرکز بغداد را اشغال کنند. اما نیروهای امنیتی با استفاده از گاز اشک‌آور و نارنجک‌های صوتی اجازه عبور از پل را به معترضان ندادند.
معترضان با استفاده از سطل‌های آشغال، کابینت‌های قدیمی و ورق‌های فلزی روی پل سنگربندی کرده اند و آن را ترک نمی‌کنند. پیش از این حدود دو هفته پیش پلیس معترضان را از این پل بیرون رانده بود.
بدین ترتیب معترضان در بغداد سه پل اصلی را در کنترل خود گرفته اند. علاوه بر پل احرار، پل جمهوریه از ۲۵ اکتبر و پل سنک از شنبه ۱۶ نوامبر در اختیار آنهاست.
همگی این پل‌ها به منطقه سبز ختم می‌شوند؛ جایی که سفارتخانه‌های خارجی و ساختمان‌های دولتی در آن مستقر است.
همزمان شبکه‌های خبری اسکای نیوز و المیادین از اصابت سه راکت به منطقه سبز بغداد خبر داده اند. گزارشی از قربانیان احتمالی منتشر نشده است.
در بصره نیز یکشنبه ۲۶ آبان / ۱۷ نوامبر اعتراض‌ها ادامه یافت. معترضان لاستیک خودروها را آتش زدند و برخی جاده‌ها را مسدود کردند.
پلیس عراق اعلام کرده که جاده‌های بصره را بازگشایی کرده است.
اعتراض‌ها از اوایل ماه گذشته میلادی در بغداد و مناطق جنوبی همچون بصره و کربلا و نجف آغاز شد. تا کنون بیش از ۳۰۰ تن در این اعتراض‌ها به فرقه‌گرایی حکومتی، فقر، وابستگی به قدرت‌های خارجی (از جمله ایران) و ناتوانی دولتی در خدمات‌رسانی اولیه کشته شده اند.
زمانه