مادر نرگس محمدی سخنگو و نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر در ایران، با انتشار رنجنامه ای نسبت به محرومیت های تحمیلی بر فرزندان نرگس محمدی اعتراض کرد.
فشارهای تحمیلی از سوی مسوولان جمهوری اسلامی به زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی همواره مورد اعتراض آنها و فعالان حقوق بشر بوده است. در این میان مادران و پدران زندانی جزو آسیب پذیر ترین زندانیان بوده اند. اعمال محدودیت و محرومیت از ملاقات با فرزندان کوچک خود از مهم ترین فشارهایی است که زندانیان با آن مواجه می شوند.
در این راستا مادر نرگس محمدی، عذرا بازرگان، ضمن انتشار رنجنامه ای نسبت به اعمال این محدودیت ها اعتراض کرده است. وی در نامه ی خود با اشاره به محدودیت های درمانی که دخترش در زندان با آنها روبرو است، به محرومیت ارتباطی دختر خود با فرزندان کوچکش اشاره و بیان می کند: “آنچه مرا واداشت تا این رنجنامه را بنویسم درماندگیم در صحبت با کیانا و علی است که سراغ مادرشان را از من مادر دلشکسته میگیرند و من کاری نمی‌توانم بکنم.” با توجه به اینکه فرزندان نرگس محمدی همراه با پدر خود در خارج از کشور زندگی می کنند، تنها راه ارتباطی آنها تماس تلفی هفتگی بوده که مدتها است بنا به دستور مقامات قضایی و بنا به دلایل نامعلوم از آن محروم شده‌اند.
خانم بازرگان در بخش دیگری از رنجنامه خود می گوید: “محروم کردن یک مادر از شنیدن صدای فرزندانی که حسرت دیدارشان را دارد، از کدام دین و آیین و مرامی سرچشمه می‌گیرد؟” وی در ادامه اعمال این محدودیت ها بر نرگس محمدی را حرکتی انتقام جویانه می نامد.
در ادامه متن رنجنامه عذرا بازرگان، مادر نرگس محمدی، که در اختیار کانون مدافعان حقوق بشر قرار گرفته است، می آید:
چرا نرگس را حتی از شنیدن صدای کودکان در غربتش محروم کرده اید؟
پنجمین پائیز بدون حضور فرزندمان در کنار ما آغاز شده است. فرزندانش کیانا و علی که بیش از چهار سال است مادرشان را ندیده اند ، سراغ مادر را از ما میگیرند که حال مامان نرگس خوب است؟ چرا دیگر به ما زنگ نمیزند؟طی این مدت طولانی حبس، نرگس فقط سه روز مرخصی امده و سه بار عمل جراحی سنگین انجام داده که حتی دوره نقاهتش در بیمارستان طی نشده به زندان بازگردانده شده است .مدتهاست اجازه رفتن نزد پزشکان را ندارد حتی به داروهایش هم دسترسی ندارد. نزدیک سه ماه است که از درد دندان رنج میبرد اما اعزام نمیشود.
دختر من سالهاست گرفتار محرومیت است و من خود در خانواده‌ای کودکی و نوجوانی و جوانی گذراندم که شکنجه و شلاق و زندان عزیزانم را همواره دیدم و رنج کشیدم و با وحشت نفس کشیدن را تجربه کردم، اما انچه مرا واداشت تا این رنجنامه را بنویسم درماندگیم در صحبت با کیانا و علی است که سراغ مادرشان را از من مادر دلشکسته میگیرند و من کاری نمی‌توانم بکنم.
محروم کردن یک مادر از شنیدن صدای فرزندانی که حسرت دیدارشان را دارد، از کدام دین و آیین و مرامی سرچشمه می گیرد؟ در تاریخ بشر کمتر حکمرانی این ننگ را بر پیشانی خود نهاده که کودکان خردسال را آنچنان از مادر محروم نماید که چهره و صدای مادر را از یاد برده و فراموش کنند و در رویای کودکانه شان بین داشتن و نداشتن و زنده بودن یا نبودن مادر به اضطراب و وحشت مبتلا شوند. این رفتار با زنی در بند آنچنان سنگدلانه و مغرضانه و انتقام جویانه است که کلامی برای وصف آن وجود ندارد. این دوران رنج ما و دوران حکمرانی حاکمان روزی به پایان خواهد رسید و تاریخ گواه خواهد بود. اما به عنوان یک مادر و زن رنج کشیده در این سرزمین می‌گویم، وجدان بشر از این دردها به سادگی تسکین نخواهد یافت.
عذرا بازرگان
مادر نرگس محمدی
خانم محمدی از اردیبهشت ۱۳۹۴در بند زنان زندان اوین به سر میبرد. وی از سوی دادگاه انقلاب انقلاب اسلامی تهران به ۱۶ سال حبس محکوم شده است. ۶ سال از این حکم به دلیل”تبلیغ علیه نظام” و ۱۰ سال بقیه به دلیل فعالیت در کمپین گام به گام تا لغو مجازات اعدام (لگام) صادر شده است.