از سال ۱۹۹۴ میلادی به پیشنهاد یونسکو روز ۵ اکتبر (۱۳ مهر) به عنوان روز جهانی معلم نامگذاری شده‌است.
این مناسبت بهانه‌ای شد تا ضمن تبریک به تمامی همکارانم در سراسر جهان، مطلبی کوتاه را در این خصوص، بیان نمایم.
هدف از اعلام چنین روزی، بها دادن به معلمان، قدردانی از آن‌ها و بررسی مشکلاتشان در سراسر دنیا اعلام شده است.
با توجه به نیاز شدید جهانی به معلمان جدید، مهمترین نکته برای تضمین آموزش عادلانه و فراگیر با کیفیت همگانی، ارزش‌گذاری و ارتقاء جایگاه و جذاب‌تر شدن آن برای جوانان است.
برنامه‌های روز جهانی معلم امسال توسط سازمان آموزش بین‌الملل (ei) نیز، با تمرکز بر “معلمان جوان: آینده حرفه‌ای” برگزار می‌شود.
برای تحقق چنین اهدافی، در بیشتر کشورهای جهان، اتحادیه‌ها و تشکل‌های صنفی معلمان تشکیل شده است که با حضور صاحب‌نظران و متخصصان حوزه آموزش و پرورش، علاوه بر بررسی و واکاوی مسائل و مشکلات این حوزه، راهکارهای برون‌رفت از آن‌ها را نیز به مسوولان ارائه می‌دهند.
در کشور ما ایران، اما مسوولان و دست‌اندرکاران، این حرکت دموکراتیک را برنمی‌تابند و علیرغم آگاهی از وجود مشکلات متعدد آموزش و پرورش کشور، با فعالان این‌گونه تشکل‌ها برخوردهای قهرآمیز داشته و دارند. به گونه‌ای که تعدادی از فعالان صنفی معلمان، سال‌هاست در زندان، به سر می‌برند.
در چند سال اخیر و پیش‌رو که تعداد زیادی از معلمان، بازنشسته شده و آموزش و پرورش کشور نیاز شدید به جذب نیروی جوان دارد، مسائلی چون نابرابری اجتماعی، کیفیت پایین رفاه، حقوق پایین و از همه مهم‌تر حذف استخدام رسمی، انگیزه ورود به این حرفه را از جوانان می‌گیرد.
امید است روزی فرابرسد که مسوولان کشور ما نیز این نگاه بسته و دُگماتیک را کنار گذاشته و در کنار معلمان دلسوز این مرزوبوم، جدای از اهداف سیاسی، به پیشرفت آموزش و پرورش بیندیشند.
اسماعیل عبدی
معلم زندانی در اندرزگاه ۷ زندان اوین
۵ اکتبر ۲۰۱۹
۱۳ مهر ۱۳۹۸