(تجمع ۵ اکتبر 13 مهر روز جهانی معلم)
جای شاغلین خالی بود!
ابتدا ۳ تن از همکاران بازنشسته حول مطالبات بر زمین مانده سخن گفتند: از خصوصی سازی ها و بیمه های نا کارآمد از جمله بیمه اصلی و پایه ، وهم شرکت های “تکمیل درمان” که سود بازاری برای این قبیل شرکت ها شده، تا دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر، ازگرانی و اختلاس تا بی توجهی و دروغ پراکنی مسئولینی که با در اختیار داشتن رسانه های مسلط، به جز وعده های پوشالی چیز دیگری تحویل بازنشسته نمی دهند و به انحاء مختلف از اجرای قوانین و مصوباتی که خودشان امضا کرده اند سر باز می زنند.
بعد از آن جمعیت با شعارهای ممتد؛ مسئولان را به پاسخگویی فرا خواندند ولی واکنشی از جانب مسئولان دیده نشد.
طبیعی ست مسئولانی که نه می خواهند و نه اراده ای برای پاسخ به بهبود زندگی بازنشستگان دارند، خود را از دید تجمع کنندگان پنهان کنند.
شعارها عمدتا حول درمان و حقوق و آزادی معلمین در بند بود:
خط فقر ۷ میلیون، حقوق ما ۲ میلیون
مسول بی لیاقت، خجالت، خجالت
تا حق خود نگیریم از پای نمینشینیم
شاغل و بازنشسته، اتحاد اتحاد
مجلس جنایت می کند
دولت حمایت میکند
بازنشسته بیدار است؛ از تبعیض بیزار است
بازنشسته به پا خیز، برای رفع تبعیض
معلم زندانی آزاد باید گردد
در پایان قطعنامه خوانده شد که بر محور مطالبات بازنشستگان و اخطار به همه نهادهای مسئول بود که بیش از این بی توجهی به معیشت و زندگی مردم قابل تحمل نخواهد بود.
شورای بازنشستگان ایران