به آقای حسن روحانی، رئیس جمهوری اسلامی ایران
اخباری که از ایران می‌رسد و از محکومیت‌های سنگین زندان علیه کارگران و نمایندگان اتحادیه‌ها، زنان و مردان (دانشجویان، روزنامه‌نگاران، معلمان، فعالان حقوق بشر و…) حکایت دارد، موجب نگرانی ماست. کشور شما انواع پیمان‌های بین‌المللی، به ویژه کنوانسیونِ سازمان بین‌المللی کار درباره‌ی آزادیِ سازمان‌دهی و تجمع، اعتصاب و تظاهرات برای تشکلهای حرفه‌ای را امضا کرده است. اما بار دیگر شاهد سرکوب کارگران و حقوق‌بگیران به دلیل مطالبات برحق‌شان هستیم. «آزادی شرکت در تجمعات و تظاهرات‌ها» نیز که در اصل 27 قانون اساسیِ جمهوری اسلامی ایران به رسمیت شناخته شده، رعایت نمی‌شود. ما «جرم» ساختگیِ شرکت در تجمعات اول ماه مه 2019 در تهران و دیگر نقاط را باطل می‌دانیم. آقای رسول طالب‌مقدم عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه به دو سال حبس، دو سال اقامت اجباری در جنوبِ استان خراسان جنوبی و 74 ضربه شلاق، آقای حسن سعیدی عضو دیگر سندیکای شرکت واحد به پنج سال حبس و دو سال محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی و تلفن همراه، خانم نسرین جوادی عضو هیأت مدیره‌ی اتحادیه آزاد کارگران ایران به هفت سال حبس، خانم عاطفه رنگریز، جامعه‌شناس، به یازده سال و شش ماه حبس و 74 ضربه شلاق، خانم مرضیه امیری، روزنامه‌نگار، به ده سال و نیم حبس و 148 ضربه شلاق، آقای محمدتقی فلاحی دبیر کل کانون صنفی معلمان تهران به هشت ماه حبس و ده ضربه شلاق، و شانزده کارگر نیشکر هفت‌تپه به مجازات‌های مختلف محکوم شده‌اند. سندیکاهای فرانسویِ امضاکننده‌ی این نامه، این سرکوب غیر قابل تحمل را قویاً محکوم می‌کنند. سازمان‌های مذکور، نظام ایران را به رعایت کنوانسیون‌های بین‌المللیِ بنیادین و نیز کنوانسیون‌های امضاشده توسط خود این دولت فرا می‌خوانند و خواستار آزادی تمام فعالان سندیکایی، روزنامه‌نگاران، فعالان زندانی، و توقف اقدامات سرکوب‌گرانه هستند.
با احترام
کنفدراسیون دموکراتیک کار فرانسه (ث.اف.د.ت)
کنفدراسیون عمومی کار (ث.ژ.ت)
فدراسیون سندیکایی متحد (اف.اس.او)
اتحادیه سندیکاهای همبستگى. (سود)
اتحادیه ملی سندیکاهای مستقل (اونسا)
رونوشت به:
آقای ابراهیم رئیسی، رئیس قوه‌ی قضاییه
سفیر جمهوری اسلامی ایران در پاریس