جورج ماوریکوس (دبیرکل فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری) در کنفرانس صد و هشتمین کنفرانس سازمان بین‌المللی کار بر ضرورت گام برداشتن سازمان بین‌المللی کار در جهت افزایش حقوق کارگران، بهبود شرایط کار، بهبود شرایط کار زنان و بهبود زمان کار، پیشرفت آزادی‌های دموکراتیک و تشکیل اتحادیه‌های کارگری، همچنین تاسیس اتحادیه‌های صنفی تصریح کرد.
وی با اشاره به اینکه اکنون ۱۰۰ سال از زمان تأسیس سازمان بین‌المللی کار می‌گذرد، اظهار داشت: ما اکنون در صدمین سالگرد تاسیس این سازمان هستیم این فرصتی است برای ارزیابی عینی از اتفاقاتی که در صد سال گذشته رخ داده است.
دبیرکل فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری با تأکید بر اینکه تاریخچه سازمان بین‌المللی کار به دو دوره اصلی تقسیم می‌شود. از آغاز آن تا سال ۱۹۹۰ و از سال ۱۹۹۰ تا امروز، گفت: در اولین دوره، این سازمان به طور کلی نقش مثبتی داشت و اغلب به عنوان مکانیسم حمایت از حقوق کارگران کار می‌کرد. و از حمایت اتحاد شوروی، جمهوری خلق چین، بسیاری از کشورهای سوسیالیست دیگر و جنبش کشورهای غیرمسلح برخوردار بود.
وی افزود: در این دوران این سازمان موفقیت‌های زیادی کسب کرد مانند انعقاد توافق‌نامه‌های بازرگانی جمعی، توافق‌هایی در زمینه هزینه‌های اجتماعی، افزایش حقوق کارگران، بهبود شرایط کار، بهبود شرایط کار زنان و بهبود زمان کار، پیشرفت آزادی‌های دموکراتیک و تشکیل اتحادیه‌های کارگری، هم چنین تاسیس اتحادیه‌های صنفی.
ماوریکوس با بیان اینکه پس از ۱۹۹۱ و تغییراتی که انجام شد، وضعیت و نقش سازمان بین‌المللی کار و نیز همه سازمان‌های بین‌المللی تغییر کرد، بیان کرد: این روزها، در کنفرانس‌های سالانه، وزرا و نخست وزیران شرکت می‌کنند و آنها از کلمات بزرگ و وعده‌های خالی استفاده می‌کنند و سعی می‌کنند تصویری از واقعیت مجازی ارائه دهند.
او ادامه داد: قبل از سال ۱۹۹۰، کارفرمایان نمی‌خواستند درباره سازمان بین‌المللی کار بشنوند. اکنون آنها این سازمان را متحد و دوست خود می‌دانند. چرا؟ هر کس باید فکر کند و پاسخ خودش را بدهد.اما چیزی که باید بدانیم این است که حقیقت همیشه در محل کار کارگران است، جایی که کارگران از خشونت‌های دولتی و اقتدارگرایی رنج می‌برند، از بیکاری و اخراج رنج می‌برند، از کارهای سخت و تبعیض، از خصوصی‌سازی، از فقر و بربریت سرمایه‌داری و از دروغ رنج می‌برند. مادران و کودکان در شرایط سختی به سر می‌برند و در سلطه امپریالیست غرق شده‌اند؛ این یک حقیقت است.
دبیرکل فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری خاطرنشان کرد: بیایید اتفاق‌های گذشته را بررسی کنیم؛ از سال ۱۹۶۰ محاصره علیه کوبا ادامه دارد. سازمان‌های بین‌المللی چه کار کردند؟ در ترکیه، در تاریخ ۱۳ ماه مه ۲۰۱۴، ۳۰۱ کارگر کشته شدند. سازمان‌های بین‌المللی چه کار کردند؟ در روز ۲۴ آوریل ۲۰۱۳ در کارخانه‌ای در بنگلادش، ۱۱۳۲ دختر و زن کشته شدند. سازمان‌های بین‌المللی چه کردند؟
او ادامه داد: در کلمبیا، طی شش سال گذشته، ۶۰۰ کارگر معترض کشته شدند، چه کسی برای این جنایات مجازات شد؟ در شیلی دولت با استفاده از روش‌های ضددموکراتیک عملکرد مستقل CAT را تضعیف می‌کند. مسئولیت سازمان بین‌المللی کار چیست؟ سازمان‌های بین‌المللی برای حفاظت از کارگران فلسطین، سوریه، عراق، یمن از امپریالیست‌ها چه کاری انجام می‌دهند؟ فقط حرف کافی نیست.
دبیرکل فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری در پایان تصریح کرد: امروز، سران کشورها اینجا می‌آیند و به ما می‌گویند که سیاه سفید است. آقای ماکرون به معترضان حمله می‌کند و هزاران کارگر را تهدید به اخراج و مجازات می‌کند. اما ماکرون چند روز پیش اینجا آمد و واقعیت دروغین را به ما نشان داد. هر دو یعنی آقای ماکرون و خانم مرکل، امروزه سازمان بین‌المللی کار را به عنوان مکانیسم ایدئولوژیک به نفع سیاست‌های خود می‌بینند. این حقیقت است. این تصویر واقعی است. در عین حال، پدیده‌های نئوفاشیسم و بیگانه‌هراسی را با سیاست‌های ضدکارگری خود تقویت می‌کنند. این تصویر و شرایط حاضر فقط توسط کارگران امروز می‌تواند تغییر کند و باید با مبارزات متحدانه و طبقه‌ای تغییر یابد. باید اتحاد در میان کارگران تقویت شود و دموکراسی ارتقا باید. این امید مبارزات ماست.
ایلنا