جمعی از فعالان سیاسی اجتماعی و حقوق بشری در اعتراض به بازداشت و زندانی شدن مهدی حاجتی عضو شورای شهر شیراز بیانیه‌ای صادر کردند.
به گزارش «زیتون» در این بیانیه آمده است: «با مهدی حاجتی است که درمی‌یابیم چقدر هر روز ادای راستین حقِّ نمایندگی و وکالتِ مردم دشوارتر می‌شود تا آنجا که منتهی‌الیه این راست‌گویی و بی‌مجامله از حقوقِ مردم دفاع همه‌جانبه کردن، حبس و زندان است.»
متن کامل این بیانیه که برای انتشار در اختیار «زیتون» قرار گرفته٬ به شرح زیر است.
به نام خدا
متهمان سیاسی و عقیدتی در نظام قضایی ایران بی‌پناهترین هستند. آنها با پشتوانه شجاعت و شرافت اخلاقیشان در برابرِ اتهامهای ناروا می‌ایستند و می‌دانند که در این محکمه‌ها نه از هیات منصفه خبری است و نه از”داد-گستری”که عدالت را در مقامِ راستینش پاس دارد.
این، تعدّیِ آشکاری است که به نام قانون می‌شود و سرنوشت تمامی کسانی که به چنین محکمه‌هایی فراخوانده می‌شوند نیز پیشاپیش روشن است؛حبس و زندان. مهدی حاجتی، عضو شجاع و جوان شورای شهر شیراز نیز در زمره همین گروه است که چند روز پیش بدون هیچ احضاریه‌ای به خانه‌اش رفتند و او را راهی زندان کردند.
با مهدی حاجتی است که درمی‌یابیم چقدر هر روز ادای راستین حقِّ نمایندگی و وکالتِ مردم دشوارتر می‌شود تا آنجا که منتهی‌الیه این راست‌گویی و بی‌مجامله از حقوقِ مردم دفاع همه‌جانبه کردن، حبس و زندان است.
مدتی پیش به او تاختند که چرا از حقوقِ دو شهروندِ بهایی دفاع کرده‌است؛ و احتمالاً فراموش کرده بودند که در هر مجمع بین‌المللی یا داخلی، خود نیز این‌گونه ادعا می‌کنند که بهاییان از حقوق شهروندی برخوردارند. سپس پرونده قضایی تشکیل دادند و او را متّهم به تبلیغ علیه نظام، نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی، و آخرین آنها، عضویت در”گروهک معاند ملّی- مذهبی”کردند.
امّا آیا باید باور کنیم در پسِ تمامیِ این اتهامها نهادهای قدرت و ثروتی وجود ندارند که با تجاری‌سازی و ویرانی بافتهای حیاتیِ شهر، هستیِ اجتماعیِ اکثریتِ شهروندان را قربانیِ منافعِ خود می‌کنند؟
حاجتی در مدت کوتاه نمایندگی خود، هیچ‌گاه در برابر این ویرانگری و تجاوز سکوت نکرد و گویا چاره این بود که با اتّهامات واهیِ سیاسی، شورای شهر شیراز را از این صدای رسا و دلیر تهی گردانند. و اکنون او به یک سال حبس و دو سال اقامت اجباری در طبس محکوم شده‌است.
هر روز شاهد خبر جدیدی از فشار در زندانها و به زندان افکندن صداهای آزاد و عدالت‌طلب به دستور محکمه‌های قضایی هستیم: از مخالفت با درمان رویین عطوفت و نرگس محمدی تا تداوم بازداشت کیوان صمیمی، مرضیه امیری، مسعود کاظمی و … بالاخره آخرین آنها اجرای حکم مهدی حاجتی.
این کارنامه دستگاهی است که هرگز استقلال آن به رسمیت شناخته نشده‌است. با چنین پیشینه و‌کارنامه‌ای شاید که درخواست آزادیِ همه این بیگناهان که جز سخن حق نگفتند و هرگز قدمی فراتر از دفاع از حقوق شهروندان برنداشتند، جز گره بر باد زدن نباشد اما این ما را بازنمی‌دارد که هم‌چنان مصرّانه آزادی همه زندانیان عقیدتی و سیاسی از جمله مهدی حاجتی -که با نقض آشکار اصول قانون اساسی، بویژه اصل ۱۶۸ آن محاکمه و زندانی شده‌اند- و تجدید دادرسی آنان را در دادگاه علنی و با حضور هیات منصفه خواستار نباشیم.
خرداد ۱۳۹۸
هاشم آقاجری – قربان بهزادیان نژاد – مصطفی تاجزاده – محمد توسلی – محمد حسینی نیا- بهزاد حق‌پناه – خسزو دلیرثانی- محمود دردکشان – علیرضا رجایی – بهمن رضاخانی –- محمد رضایی – احدرضایی -حسین رفیعی – رضا رییسی‌طوسی – عبدالفتاح سلطانی – احسان شریعتی – فیروزه صابر – هاشم صباغیان – محمود عمرانی – غفار فرزدی – ابوالفضل قدیانی – نظام‌الدین قهاری – محمد کیانوش راد – فاطمه گوارایی – محمد محمدی‌اردهالی – سعید مدنی – محمد مقیسه – عبدالله مومنی- علی نیکجو