نام محمد حبیبی سالهاست که با مدرسه، فرهنگ و به خصوص فعالیت صنفی و حق خواهانه‌ی معلمان عجین شده است. صداقت، خوش فکری و عملگرا بودن، ایشان را به چهره‌ای سرشناس در موج جدید جنبش حق خواهانه‌ی معلمان تبدیل کرده است. محمد حبیبی، به حق که می خواست در ادامه‌ی سنت نیاکان پاک خویش در این سرزمین، اشاعه و گسترش فرهنگ در جامعه را مرهمی بر همه‌ی دردهای جانکاه ما معرفی کند. افسوس و دریغ که چشمان کم سوی ظلمت طلبان تاب درخشش این چراغ راهنما را نداشت و حقارت حکم زندان و تازیانه را بر پیکر معلم؛ همچون داغی بر پیشانی قوه‌ی داوری یک کشور حک کرد.
جای معلم زندان نیست. این فریاد را معلمان ما بارها از گلوی جان، برآورده‌اند. شلاق شایسته‌ی تنی نیست که می‌کوشید تا با گفتگو و نوشتن، فرهنگ رواداری و بخشش را جایگزین تازیانه‌ی انتقام و خشونت کند.
آنان حکم شلاق و بند را به ناحق بر محمد حبیبی اعمال کردند و به این نیز اکتفا نکرده می خواهند با اعمال فشار بیشتر بر این معلم نستوه و اخراج ایشان از دایره‌ی معلمی، بی‌مایگیِ سکوت را بر جمع فرهنگیان این سرزمین مستولی سازند. زهی خیال باطل که نمی توان با چیدن ساقه از رویش جوانه جلوگیری کرد.
ما محمد حبیبی را فرزند صدیق و حق طلب این سرزمین، الگوی یک معلم نمونه و متعهد می‌دانیم. دغدغه‌های محمد حبیبی از جنس همان دغدغه‌های ماست. وی همکار فرهنگی ماست و خودش با نیت و عمل صادقانه‌اش کارنامه‌ی عمل رهیده‌اش را برای اکنون و آینده مهر سرافرازی زده است.
دسیسه‌ی اخراج از کار معلمی نه اینکه محمد حبیبی را از ما جدا نمی‌کند بلکه همبستگی ما را با وی و راهش دو چندان خواهد کرد. مباد چنین کاری را مایه‌ی تشنج هر چه بیشتر فضای فرهنگی این سرزمین کنید.
انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه)
۱۳۹۸/۳/۸