نماینده کارگران شرکت پلی‌اکریل اصفهان می‌گوید: باتوجه به اعلام کارشناسان مبنی بر خط فقر حدود پنج میلیون تومانی، باید فکری به حال جامعه بزرگ کارگری کرد.
علیرضا خرمی در گفتگو با خبرنگار ایلنا، در ارتباط با سیاست‌های مزدی در سال‌های گذشته و روند مذاکراتِ پیش رو گفت: متاسفانه در سیاست‌های غلطی که صاحبان قدرت طی دهه‌های گذشته در پیش گرفته‌اند، کارگران هیچ جایگاهی نداشته‌اند و به همین دلیل است که به اینجا رسیده‌ایم. امروز حقوق کارگران ایرانی جزو کمترین حقوق‌های دنیاست؛ با حداقل دریافتی زیر ۱۰۰ دلار، چطور توقع دارند زندگی کنیم؟!
وی ادامه داد: جالب اینجاست که همین حداقل حقوق هم در بعضی از بنگاه‌ها یا با تاخیر چند ماهه یا نصفه نیمه پرداخت می‌شود. در این شرایط، از همه بدتر نداشتن امنیت شغلی است؛ جوان ایرانی که بهترین سال‌های عمر خود را در کارگاهی سپری می‌کند، همیشه دل‌نگران است؛ چراکه نمی‌داند آیا فردا هم مثل امروز شاغل است؛ نمی‌داند می‌تواند ۳۰سال در آن کارگاه کار کند و بازنشسته شود یا اینکه هر روز باید استرس این را داشته باشد که مبادا اخراج شود یا کارخانه‌ای که در آن کار می‌کند به دلیل عدم حمایت دولت تعطیل شود؛ همچنانکه در سال‌های گذشته بسیاری از کارخانجات مهم تولیدی تعطیل شده‌اند.
به گفته‌ی خرمی؛ خرج و هزینه‌های کارگران با دلار است ولی درآمد ناچیزشان با ریال که با این روندی که طی شده و در پیش رو داریم روز به روز کارگران فقیرتر و پیش خانواده‌هایشان خجل‌تر می‌شوند.
توقع نماینده کارگران “پلی‌اکریل اصفهان” که در یکی، دو سال گذشته روزگار سختی را پشت سر گذاشته‌اند، از مذاکرات مزدی امسال چیست؛ خرمی در پاسخ به این سوال می‌گوید: با توجه به اعلام کارشناسان مبنی بر خط فقر حدود پنج میلیون تومانی، باید فکری به حال جامعه بزرگ کارگری کرد. بسیاری از کارشناسان و فعالان کارگری بر این نکته تاکید دارند که فاصله بین حداقل مزد و سبد معیشت که توسط شورای عالی کار حدود سه میلیون و هشتصد هزار تومان اعلام شده، باید کم شده و دستمزد به سمت واقعی شدن برود؛ در مقابل دولتی‌ها و کارفرمایان ادعا می‌کنند که اگر به حقوق کارگران اضافه شود، باعث تورم در جامعه می‌شود؛ همه می‌دانند که این حرف اشتباه است و مبنای درستی ندارد؛ چراکه افسار تورم مدتهاست که پاره شده و زندگی کارگران را مشکل کرده است؛ حال آنکه به حقوق کارگران ریالی افزوده نشده!
او ادامه می‌دهد: از وزیر کار تقاضا داریم در سال ۹۸ جامعه عظیم و تاثیرگذار کارگری دیده شود و با افزایش واقعی حقوق، از خرد شدن استخوان‌های کارگران زیر فشار تورم جلوگیری شود. از سوی دیگر، مسئولان مربوطه باید از تولید و کارگاه‌های تولیدی و بنگاه‌های اقتصادی حمایت کنند تا این بنگاه‌ها بتوانند سرپا بایستند و چرخ تولید را به چرخش درآورند.