روزگار چه بازی بدی دارد . حقیقتا اسباب تأسف است وقتی که می شنویم مواد مخدر«سالانه نزدیک به دویست هزار میلیارد تومان ۱»یعنی پنج برابر بودجه آموزش و پرورش را در کشورایران می بلعد و قاچاقچیان وطنی از این منکر «سالانه ۳میلیارد دلار ۲» کسب سود می کنند و ایضا «سالانه ۵۰۰ هزار کیلو در کشور مواد مخدر مصرف می شود۳» و ما از رأس هرم ۱۰ کشور مصرف کننده بزرگ مواد مخدر در جهان پائین نمی آئیم و همچنان در بالا مانده ایم .
هر چند این آمار عریان ؛ آزار دهنده و رعب آور است ، لیکن هولناک تر آن است که ما تلخی حقیقت را فرو بگذاریم و به تأسی از تفکر معیوب حاکم برملاحظات اجتماعی ، با استراتژی بقای مواد مخدر تعامل کنیم و بنشینیم تا این چرخه بچرخد و قاچاقچیان، مواد مخدر را وارد کنند و دستگاهها برای مبارزه پول بگیرند و یک عده با اندوه حسرتهای ناتمام ، در گوشه و خلوت خیابان به اجساد مغلوب خود لگد بزنند و مصرف کنند تا دنیا از حرکت بایستد و این دور محصور بماند و این چرخه باز هم بچرخد .
وحشتناک نیست ؟
وحشتناک نیست که سالانه «۷۰۰۰ الی ۷۵۰۰ نوزاد مظلوم و معتاد متولد می شوند ۴» و پدر و مادر معتادتر فقط می گویند : الهی بمیرم … آخر چرا؟
وحشتناک نیست که «زمان دسترسی به مواد مخدر ۷ دقیقه شده ۵» ؛ آمار معتادان ایران به تقریب و تقریرهای مختلف از «مرز ۴ میلیون نفر گذشته ۶» ؛ بر اساس شیوع شناسی اعتیاد در سال ۹۴ ، با یک ضرب و تقسیم ساده بالغ بر «۳۴۰ هزار زن در دامنه ی سنی ۱۵ تا ۲۵ سال قرار گرفته اند۷» ؛ «در هر سال ۳۶۰۰۰هزار نفر به تعداد معتادان کشور اضافه می شود و متقابلا سالانه بالغ بر ۳۰۰۰ نفر به علت اعتیاد می میرند ۸» و ما همچنان در حیرانی این فاجعه ی عظما ، مسکن نسخه می پیچیم و با عزل و نصب های غیر تخصصی ، مکانیزم کاهش عرضه را به گفتمانی امنیتی – قضائی تبدیل کرده ایم و از تحولات پرشتاب پدیده اعتیاد غفلت ورزیده ایم و کارمان شده است بگیریم و ببندیم و به زندان بیندازیم .
فی الواقع برای ملموس تر کردن مراتب این فاجعه ، اگر به مسئولین جمهوری اسلامی بگویند جمعیت حدود ۵ میلیون نفری فلسطین ، طی یک برنامه هدفمند ، کلهم معتاد شده و اسیر خواب اعتیاد گشته اند ، چه می گویند و چه می کنند ؟ آیا سیل کمک های بشر دوستانه خود را سرازیر این کشور نخواهند کرد ؟ آیا درون و برون ماجرا را با معنای عمیق واکاوی نمی کنند ؟ آیا ماضی و مستقبل و حالش را با صدای بلند فریاد نخواهند کرد ؟ پس چرا نسبت به جمعیت ۴ میلیونی و درگیر اعتیاد در داخل کشور که خود به منزله ی یک کشور هستند این گونه بی تفاوت می گذرند و اذن سکوت صادر می کنند و آمار و ارقام این ناهنجاری بزرگ را چون لایه ای در گوش لایه ی دیگر فقط زمزمه می کنند و این مسئله را در جوف کارهای دست چندم می گذارند ؛ چنان که آموزش و پرورش را گذاشته اند .
باری !
بسیار ساده می گوئیم که « سن مصرف مواد مخدر به ۱۱ سال کاهش یافته ۹» واز ۵۰۰ هزار کیلو مواد مصرفی در هر سال «۵۰ هزار کیلو ماده ی وحشی شیشه است ۱۰» و طرفه تر این که « ۲۰۰۰ کیلو از این مواد در بسته های یک گرمی در اطراف مدارس کشف و ضبط شده است ۱۱» و «۶۰ درصد مصرف کنندگان مواد مخدر گفته اند که شروع مصرف آن ها از دوره دانش آموزی بوده است ۱۲» و مسئولین وزارت آموزش و پرورش به جای پرداختن به علت العلل این بحران ملی ، آمارها را قابل اعتنا ندانند .
فی الواقع شاید مواجهه ی با این آمارهای دل آزار رماننده است ، اما باید کسی باشد که این انتظار غم انگیز را که رفته رفته به یأس تبدیل می شود ، بنویسد و تذکر بدهد که ۴۰ سال از عمر حکومت اسلامی گذشت و در این دوران ۱۸ میلیون بازداشت و زندانی و اعدام ، تأثیر درمانی نداشت ، همه چیز گران شد و مواد مخدر گران نشد تا اتاق های فکر مافیای مواد مخدر همچنان برنامه بریزند و بازارشان مستدام بماند . حتما وقت آن رسیده است تا نگاهمان را بچرخانیم و خوانش را عوض کنیم . این بحران اسارت نیست که به گذری از زمان تمام شود . باید برنامه ریزی منسجم و متحد داشت . نداشتن یک مرکز آمارسنجی قوی و یک مانیتورینگ مجهز ، یعنی بی اعتنائی و روی خوش نشان ندادن به نهادهای مردمی و صاحب نظران و اهل فن و جا گذاشتن آنهائی که رنج خود و راحت ملت می خواهند .
بی اعتنائی به آموزش های پیشگیرانه در مدارس یعنی کوررنگی اخلاقی نسبت به معصومه هایی که هر شب پدرو یا مادرشان یک نفس دودها را پائین می دهند و او منتظر می ماند که بیرون بیاید و نمی آید . یعنی بی توجهی به باتلاق گندیده و مرگباری که این کودکان در آن دست و پا می زنند، یعنی بی توجهی به کادرسازی بنیادین و روش های آکادمیک .
بسیار دوست می داشتم تا مبسوط تر بنویسم . از فرشته هایی که راهشان را گم کرده اند و دیگر صدای گریه ی خودشان را هم نمی شنوند ، از کسانی که مسلول و استخوانی و حسرت زده ، پای پنجره ی سرداب زندان نشسته اند ومنتظرند تا مه بیاید و آن ها را در بر بگیرد . از زنانی که به خاک سرد فرو ریخته اند و شب هایشان بی ستاره است . از دانشجویانی که به هر مهری لبخند می زنند و جز کام تلخ نمی ستانند . از غده های وخیم و ورم کرده ای که فقط می خواهند غرامت بستانند .
و اینها همه باشد به فرصتی دیگر ….
۱-اسکندر مومنی رئیس ستاد مبارزه با مواد مخدر-خبرگزاری مهر – ۲۱ آبان ۹۷
https://www.mehrnews.com/news/4456191/
۲-بابک دین پرست معاون وقت کاهش تقاضا و مشارکت مردمی ستاد مبارزه با مواد مخدر https://www.khabaronline.ir/news/321549/
۳-سردار علیرضا جزینی – ایسنا – کد خبر ۹۳۱۰۲۵۱۳۸۰۶
https://www.isna.ir/news/93102513806/
۴-دویچه وله فارسی / ایران – ۲۲/۰۸/۲۰۱۸
https://p.dw.com/p/33a7G
و حمید رضا صرامی – تابناک ۲۴ اسفند ۹۶– صفحه اجتماعی – خبر:۷۷۶۸۹۸
۵-حجت الاسلام نوروزی سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس – مشرق نیوز ۱۲ مرداد ۱۳۹۷
https://www.mashreghnews.ir/news/880396/
۶-دکتر جواد هروی نماینده دوره قبل مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرگزاری خانه ملت – ۹ اسفند ۱۳۹۲- پایگاه خبری تحلیلی نسیم http://www.nasimeqaen.ir/item/6174/
۷-محسنی بندپی رئیس سازمان بهزیستی کشور- مشرق نیوز ۱۹ تیر ۱۳۹۷- در گفتگو با خبرگزاری فارس
https://www.mashreghnews.ir/news/873229/
۸-روزنامه همدلی – ۲۶ مرداد ۱۳۹۵- کد خبر۱۶۷۳۳- جامعه
http://hamdelidaily.ir/index.php?newsid=16733
۹-حسن لطفی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس – مشرق نیوز ۲۶ مرداد ۱۳۹۷
https://www.mashreghnews.ir/news/884870/
۱۰-ار،اف،آی – رادیو خبری فرانسه – ایران – جامعه ۲۷/۰۶/۲۰۱۶
http://fa.rfi.fr/20160626/ایران
۱۱-خبرگزاری پانا – رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر – ۲۹ خرداد ۱۳۹۷
http://www.pana.ir/news/830595
۱۲-علیرضا جزینی – خبرگزاری ایسنا – سرویس اجتماعی – کد خبر۹۳۰۶۱۸۱۰۹۰۲
https://www.isna.ir/news/93061810902/آخرین-آمار-مصرف-موادمخدر-بین-دانش-آموزان