تا زمانی که ایدئولوژی خاصی حاکم بر سیستم آموزشی ایران باشد و کنوانسیون‌های بین‌المللی مثل سند بیست سی در نظام آموزشی ایران الزام‌آور نباشد وقوع مخاطرات دردناک برای دانش آموزان ایرانی محتمل خواهد بود
دانش آموزان برای تحصیل علم و دانش، آموزش و بهزیستن به مدرسه می‌روند، محیط‌های آموزشی برای دانش آموزان باید منطبق با استانداردهای روز جهان باشد.
دولت‌های پیشرفته بیشترین سرمایه‌گذاری را روی محیط‌های آموزشی و تعلیم و تربیت دانش آموزان قرار می‌دهند. پایه‌ی اصلی توسعه یافتگی مبتنی بر بهبود آموزش و پروش و فراهم نمودن امکانات عالی و بهره بردن از فنون نوین آموزشی است شوربختانه در ایران نه تنها ما در محتوای آموزشی با مشکلات زیادی مواجه هستیم بلکه در خصوص اماکن آموزشی و مخاطرات ایجاد شده در این زمینه با انبوهی از معضلات مواجه هستیم.
حسب اعلام ریاست سازمان نوسازی مدارس ایران در حال حاضر بالغ بر ۴٠ درصد از مدارس ایران غیر استاندارد هستند و از دیگر سو محیط‌های آموزشی با معضلات و مشکلات زیادی از بعد شکلی و ماهوی مواجه هستند که می‌توان به افزایش اعتیاد بین دانش آموزان، مخاطرات و بلایای جنسی بر دانش آموزان، کودک‌آزاری، افت تحصیلی و … را می‌توان نام برد.
وقوع حوادث تلخ آتش‌سوزی برای مدرسه‌ی انقلاب اسلامی شین‌آباد و حادثه‌ی دردناک آتش‌سوزی مدرسه‌ی اسوه‌ی حسنه‌ی زاهدان و مرگ دختر دانش‌آموز سنندجی دنیا ویسی براثر ریزش دیوار از نمونه‌های وقوع رخدادهای تلخ در مدارس ایران است.
فقدان تعریف حقوق دانش آموزی و عدم پیروی از قواعد کنوانسیون حقوق کودک از یک سو و عدم سرمایه‌گذاری دولت ایران بر محیط‌های آموزشی و عدم پایبندی به اصول علمی آموزشی و پیروی از عقاید ایدئولوژیک آموزشی در تحصیل و عدم پایبندی به معیارهای حقوق بشر و … از دیگر سو موجب شده است تا دانش آموزان ایرانی با مخاطرات جدی همراه باشند.
واقعیت مسئله این است که دولت مسئول تام هر نوع حادثه برای دانش آموزان ایرانی است لذا اقدام دادستانی زاهدان در بازداشت مدیر و معلم مدرسه نمی‌تواند نافی مسئولیت ذاتی آموزش‌وپرورش به نمایندگی از دولت باشد و ضرورت پیروی از استانداردهای جهانی برای آموزش و حفاظت و حمایت معنوی و جانی از دانش آموزان وفق کنوانسیون‌های حقوق کودک و دانش‌آموزی وجود دارد.
تا زمانی که ایدئولوژی خاصی حاکم بر سیستم آموزشی ایران باشد و کنوانسیون‌های بین‌المللی مثل سند بیست سی در نظام آموزشی ایران الزام‌آور نباشد وقوع مخاطرات دردناک برای دانش آموزان ایرانی محتمل خواهد بود و این امر موجبات نابودی توسعه‌ی آتی ایران را رقم خواهد زد.ستم وارده بر دانش آموزان ایران به‌سختی قابل جبران خواهد بود و دردی جانکاه است.هر دانش‌آموز بخشی از ستون توسعه خواهد بود اما با وجود این مخاطرات نه تنها ستون توسعه نخواهند شد بلکه بخشی از مصیبت جامعه می شوند. این مخاطرات مصائب دردناکی برای جامعه‌ی ایرانی خواهد بود.
با بررسی حوادث و سوانح پیش آمده برای جامعه‌ی دانش آموزی ایران ملاحظه می‌گردد که مسئولین و متولیان امر اساساً درک و فهم درستی از دانش‌آموز و موقعیت خاص دانش‌آموز در فرایند توسعه‌ی آتی ایران نداشته و ندارند و بیشتر پیگیر آموزه‌های خاص ایدئولوژیکی حکومتی به دانش آموزان هستند که برای مثال می‌توان به اردوهای راهیان نور دانش‌آموزی و بروز حوادث تلخ تصادفات مرتبط به آن اشاره کرد یا به موضوع عدم حمایت از نخبگان دانش‌آموزی و فراری دادن آنها یا بروز آتش‌سوزی در مدارس ایران در استان‌های اردبیل، چهارمحال و بختیاری، آذربایجان غربی و همدان اشاره کرد.
از دیگر سو تا زمانی که در نظام آموزشی ایران ضوابط و استانداردهای بین‌المللی رعایت و اعمال نشود و کنوانسیون حقوق کودک و سندهای آموزشی یونسکو ملاک عمل قرار نگیرد این حوادث دوباره تکرار خواهد شد و بازهم شاهد وقوع مخاطرات دهشتناک برای دانش آموزان ایرانی خواهیم بود.
این در حالی است که محمدعلی بطحایی، وزیر آموزش و پرورش سال گذشته اعلام کرد که ۴۲ درصد مدارس ایران سیستم گرمایشی ایمن ندارند و وقوع حادثه‌ی آتش‌سوزی مدرسه‌ی اسوه‌ی حسنه‌ی زاهدان در حالی به وقوع می‌پیوندد که در آذرماه سال ۱۳۹۱ یک دبستان دخترانه در روستای شین‌آباد در پیرانشهر، استان آذربایجان غربی ایران که جزو مناطق محروم کشور محسوب می‌شود، آتش گرفت که بیش از ٢٨ دختر دانش‌آموز در این سانحه دچار سوختگی شدند و دو نفر از آنها بر اثر شدت جراحات، جان خود را از دست دادند.
تکرار دوباره‌ی این حادثه این بار در منطقه‌ی محروم دیگری از کشور بنام زاهدان نشان داد که عدالت در توزیع امکانات آموزشی و توجه به استانداردسازی مدارس در کشور وجود ندارد و این امر نیز از مصائب مخاطرات موجود در مورد دانش آموزان ایرانی به حساب می‌آید.
حسین احمدی نیاز وکیل پایه یک دادگستری / ۲۷ آذر ۱۳۹۷″
منبع: هرانا