واقعیت اما این است که ترامپ همچنان سکّان کاخ سفید و جمهوریخواهان فرمان مجلس سنا را در دست دارند و با چشم انداز کنونی، مواجهۀ جمهوری اسلامی با آمریکای تحت رهبری آنان سرنوشتی گریزناپذیر به نظر می‌رسد.
احمد زیدآبادی تحلیلگر سیاسی در یادداشتی در خصوص انتخابات میان دوره ای آمریکا نوشت: حزب دمکرات آمریکا کنترل مجلس نمایندگان را به دست گرفت و موقعیت‌اش در مجلس سنا تضعیف شد. در آمریکا معمولاً حزبی که کاخ سفید را در دست دارد، در نخستین انتخابات میان دوره‌ای کنگره، نتایج خوبی به دست نمی‌آورد؛ از این رو، نتیجۀ انتخابات روز سه‌شنبه برای جمهوریخواهان چندان هم ناامید کننده نیست. شاید به همین علت، دونالد ترامپ به رغم از دست دادن مجلس نمایندگان، انتخابات را “پیروزی بزرگی” دانسته است؛ این موضوع نشان می‌دهد که او و جمهوریخواهان در انتظار نتیجۀ بدتری برای خود بوده‌اند.
طبعاً اکثریت شدن دمکرات‌ها در مجلس نمایندگان بر مناسبات داخلی قدرت در آمریکا تأثیر خود را به جا می‌گذارد و آزادی عمل دولت ترامپ را در پاره‌ای امور اقتصادی و اجتماعی تا اندازه‌ای محدود می‌کند؛ این اتفاق اما آنطور که برخی از محافل سیاسی در ایران می‌پنداشتند بر سیاست خارجی آمریکا بخصوص در مورد نظام تحریم‌های سفت و سخت علیه ایران بی‌تأثیر است. با این همه، آن دسته از محافل سیاسی ایران که به نتیجۀ انتخابات کنگره به عنوان علامتی برای تغییر سیاست آمریکا دل بسته بودند؛ احتمالاً شکست جمهوریخواهان در کنتزل مجلس نمایندگان را بیش از اندازۀ واقعی آن بزرگ خواهند کرد و آن را علامتی از موقعیت ضعیف ترامپ در آمریکا نشان خواهند داد.
واقعیت اما این است که ترامپ همچنان سکّان کاخ سفید و جمهوریخواهان فرمان مجلس سنا را در دست دارند و با چشم انداز کنونی، مواجهۀ جمهوری اسلامی با آمریکای تحت رهبری آنان سرنوشتی گریزناپذیر به نظر می‌رسد. از این رو، دولت ایران به جای آنکه به سقوط ترامپ و یا استفاده از رقابت‌های بین‌حزبی در آمریکا دل خوش دارد؛ باید در این اندیشه باشد که با همین ترامپ می‌خواهد چه کند! نادیده گرفتن ترامپ و انکار تأثیر تحریم‌ها و تقلیل ماجرا به جنگ روانی به نظرم هیچ کمکی در این شرایط به کشور ما نمی‌کند.
در این میان، بخصوص محمد جواد ظریف به جای برخاستن از دندۀ انکار و اظهار نظرهای توأم با خشم و عصبانیت که در دنیای ما ره به جایی نمی‌برد؛ بهتر است چشم آن دسته از کارگزاران نظام را که درک روشنی از صحنۀ بین المللی ندارند؛ بر روی واقعیت ها باز کند؛ نه اینکه خود نیز به چشم آنان خاکستر بپاشد!