نرگس محمدی، فعال مدنی و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر که روز شنبه از زندان اوین به مرخصی سه روزه آمده در مصاحبه با یورونیوز نسبت به آینده ایران ابراز نگرانی کرد وخواستار تشکیل یک جبهه منسجم و قدرتمند مدنی از سوی فعالان مدنی شد….
خانم محمدی به یورونیوز گفت که بعد از سه سال و نیم که از زندان به مرخصی آمده همچنان به درست بودن فعالیت هایش باور دارد.
نرگس محمدی فعال مدنی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و رئیس هیات اجرایی شورای صلح است که از ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ در اوین زندانی است. او به اتهام “عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر، اجتماع، تبانی و اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام” به ۱۶ سال زندان محکوم شده که براساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، ۱۰ سال از این حکم قابل اجرا است.
انتقادها از نرگس محمدی در شبکه‌های اجتماعی
خانم محمدی طی سه سال و نیم گذشته از مرخصی محروم بوده و روز پنج شنبه برای اولین بار به مدت سه روز به مرخصی آمده است. پس از انتشار عکس های نرگس محمدی در مقابل زندان اوین پس از آزادی (مرخصی)، چهره شاداب و موهای این فعال مدنی، از سوی برخی فعالان اصولگرا در شبکه های اجتماعی بهانه ای برای زیرسوال بردن او و زندان شد و مدعی شدند که با شکلی که او از زندان بیرون آمده آنها به عروسی می روند!
نرگس محمدی در پاسخ به سوال یورونیوز در این زمینه گفت: “من خیلی خوشحال هستم که این موضوعات مطرح می شود حتی اگر علیه من مطرح می شود هم من استقبال می کنم. واقعیت این است که من پر از عشق و امید هستم. من پر از سرزندگی هستم و واقعیت این است که زندان نتوانسته آن عشق، امید، سرزندگی و شور و حرارت من به زندگی را از من بگیرد. در سلول های انفرادی لحظه هایی بود که من خسته می شدم و احساس سنگینی بر قلب من چیره می شد به خصوص که من وقتی وارد سلول انفرادی شدم هیچ بیماری نداشتم اما در سلول انفرادی من دچار فلج عضلانی شدم. در راهرو می رفتم یا مورد بازجویی قرار می گرفتم یا در سلول خودم بودم یکباره می افتادم و آسیب های فراوانی دیدم و یک دوره ای مجبور به استفاده از قرص های سنگینی شدم یا بیماری های دیگر گرفتم مثل بیماری گوارشی و درعرض یک سال دو بار عمل جراحی کردم ولی هیچ کدام به این معنی نبود که من یک آدم بیمار، یک آدم بی جان و یک آدم افسرده ای شده ام که زندان توانسته بر من فائق بیاید و انگیزه های من را از من گرفته و مرا دچار نه تنها روزمرگی بلکه دچار پسرفت بکند.”
نائب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر افزود: “من تمام تلاشم را کردم که با ورزش، گذاشتن یک قاصدک لای موهایم با یک گلی که در مسیر سالن ملاقات کنده و لای موهایم می گذارم تمام نشانه های امید و شور و نشاط و زندگی را زندگی بکنم. هیچ ناراحت نمی شوم این بحث ها مطرح می شود و خیلی خوشحالم که این پیام مرا دریافت کرده اند که زندان ما را نخواهد شکست. زندان باعث افسردگی ما نخواهد شد که ما احساس کنیم ما را وارد جایی کرده اند که از نشانه های زندگی خودمان عقب کشیدیم و وا دادیم. خدا را شکر که این پیام مرا دریافت کرده اند.”
دیدار با فرزندان از طریق شبکه‌های اجتماعی
نرگس محمدی بعد از سه سال و نیم، دیروز با دو کودک خود را از طریق شبکه های اجتماعی صحبت کرده و آنها را دیده است. می گوید: “من وقتی که بعد از سه سال و نیم وارد خانه شدم با یک دمپایی خیلی کوچک سورمه ای و یک دمپایی خیلی کوچک صورتی که مال علی و کیانا بود مواجه شدم این فضا خیلی مرا ناراحت کرد یعنی با آن شور و اشتیاق آزادی و دیدن خانه ام که آمدم خانه بدون حضور علی و کیانا، با آن یادمپایی های کوچولو، خیلی فضای سنگینی برای من به وجود آورد. من وقتی از زندان می آمدم تصور خیلی واقعی از علی و کیانا نداشتم البته برادرم رفت به من گفته بود که خیلی بزرگ شده اند و قد شان خیلی بلند شده می پرسیدم قدشان چقدر است می گفت اگر الان کنار تو بایستند قدشان اندازه شانه های تو است ولی هیچ تصور ملموس واقعی نداشتم. اما آن سوی خط اینترنت علی و کیانا را دیدم عزیزان من خیلی بزرگ شده اند، خیلی چهره های شان عوض شده. هرچند که نمی دانم تا کجای شانه من قد کشیده اند واگر بخواهم بغل شان کنم تا کجای سینه من هستند.”
نرگس محمدی در خصوص خانواده و فرزندانش می افزاید: “واقعیت این است که من ۳ سال و نیم است که علی و کیانا را ندیده ام و یکسال هم صدای انها را نشنیدم. و این نبودن با آنها و ندیدن شان، اینکه من بزرگ شدن شان را ندیدم، قد و قامت کشیدن شان را ندیدم، تغییر قیافه های شان را ندیدم در حد همین دیدن تغییر شماره پایشان برای من به عنوان یک مادر سخت است ولی در مجموع حالم خوب است. خوشحالم که بعد از سه سال و نیم که بیرون می آیم هنوز فکر می کنم کارهایی که انجام داده ام در حوزه مدنی بود و به درست بودن این کارها بیش از سه سال و نیم پیش باور دارم و فکر می کنم هر لحظه که پایم به بیرون از زندان برسد همان فعالیت ها را با همان اهداف ادامه خواهم داد. من هنوز یک فعال مدنی هستم. من آدمی پایبند به فعالیت های غیرخشونت هستم و به شدت معتقدم که باید فعالیت کنیم. من ناامید نیستم و از هر روزنه امیدی برای خودم در راستای رسیدن به هدف هایم استفاده می کنم و البته فرقی هم نمی کند چه داخل زندان باشم چه بیرون از زندان، به آرمان های خودم وفادار می مانم و فعالیت می کنم.”
نسبت به آینده ایران نگرانم
نرگس محمدی در بخش دیگری از گفت و گو با یورونیوز با ابراز نگرانی نسبت به آینده ایران می گوید: “من نگران هستم که طولانی شدن حبس ها و سنگینی فضای امنیتی و سیاسی و فضای اقتصادی باعث شود که جامعه به سمتی برود که دست از فعالیت های مدنی بردارد و جامعه مدنی بر اثر سرکوب هایی که انجام می شود رو به انفعال بگذارد. من خیلی تحلیل عمیقی از شرایط ندارم اما آنچه را که می فهمم از چند روزنامه ای که زندان می آورند و در موردش فکر می کنم این است که ما اتفاقا در چنین فضایی نیاز به فعالیت مدنی منسجم داریم که من اسم اش را خیزش مدنی می گذارم.”
رئیس هیات اجرایی شورای صلح با اشاره به سرکوب فعالان مدنی در سالیان اخیر گفت: “ما فعالان مدنی و نهادهای مدنی کم نداریم هرچند که طی این سالها به شدت سرکوب شده اند. اگر در ۸ سال احمدی نژاد، نهادهای مدنی سرکوب شدند، در سالهای اخیر قربانی شدند. قربانی کشمکش قدرت چه در عرصه داخلی و چه در عرصه بین المللی شدند و ما واقعا نیاز به این داریم که یک جبهه واقعی مدنی قدرتمندی را شکل دهیم و این هم انجام نخواهد شد مگر اینکه خیزش مدنی و یکسری تحرکات هدفمند و محکم مدنی داشته باشیم که باعث شود همه فعالان مدنی حول یک محور، آن هم فعالیت های مدنی بتوانند برای هرگونه تغییر و تحول برای هرگونه آینده ایران، قدرت را در دست مردم محکم بگیرند.”
خانم محمدی گفت که دغدغه این را ندارد که چه نیروهایی در اینده بخواهند حاکم بر قدرت سیاسی ایران باشند بلکه دغدغه او این است که مردم با چه نیرویی در مقابل این قدرت چه خوب و چه بد مسلط خواهند شد؟ به گفته او “این نیرو باید جامعه مدنی باشد که تجربه جهانی و دستاورد بشری در تمام دنیا بوده و ایران هم مستثنی نیست.”
او می گوید: “چه داخل زندان و چه این چند روز که بیرون هستم تمام نگرانی من این است که کاش فعالان مدنی احساس مسولیت کنند که هر تغییری که به وجود بیاید ما باید جامعه مدنی قدرتمند داشته باشیم و برای اینکه جامعه مدنی قدرتمند داشته باشیم نباید بایستیم و نگاه کنیم که در هرم قدرت چه تحولاتی به وجود می آید بلکه باید قاعده هرم را نگاه کنیم که به شکلی می توانیم سازماندهی و قدرتمند کنیم که در هر تغییر و تحولی بتواند هرم را مستحکم نگاه دارد.”
احکام سنگین برای فعالان دانشجویی
نائب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر با اشاره به احکام سنگینی که طی ماههای اخیر برای فعالان دانشجویی صادر شده می گوید: “نگرانی عمیقی نسبت به آینده ایران وجود دارد و این نگرانی ها اگر در رابطه با مسائل و شرایط امنیتی و سیاسی در اعتراضات دی ماه و اعتراضات ماه های اخیر بود حالا ما وارد شرایط سخت اقتصادی هم خواهیم شد و در چنین شرایطی، وقتی بستر خشونت هم ایجاد می شود نگرانی های فعالان مدنی عمیق تر خواهد شد. شما به احکام سنگینی که برای جنبش دانشجویی صادر شده نگاه کنید. من این احکام را نگران کننده و در یک راستا می بینم. به همان میزانی که فشار اقتصادی زیاد می شود گویی پیش بینی می شود که اعتراضاتی در جامعه وجود خواهد داشت و برای اینکه این اعتراضات به خشونت کشیده شود تا بتواند راحت سرکوب شود یا مردم را منفعل کنند که اصلا در اعتراضات شرکت نکنند یکسری نقاطی را دارند مورد هدف قرار می دهند که من یکی از این نقاط را دانشگاهها می دانم.”
نرگس محمدی با طرح این سوال که چرا احکام سنگین الان برای دانشجوها صادر می شود؟ توضیح داد: “پیام دیگری هم در این احکام است. تجربه نشان داد که یک انسجام ملی و مدنی و هدف مشخص حتی در مورد شعارها وجود نداشت بنابراین تنها واحد و نهادی که به شکل هدفمند و سازمان یافته و در طول تاریخ ایران هم نشان داده که تاثیر گذار است و گسترده، نهاد دانشگاه است و الان می بینیم که این نهاد را مورد هدف قرار داده اند و احکام خیلی سنگینی صادر می شود.
آیا فرد دانشجو بایستی برای احکام صادره وارد اعتراض شود؟ اینجا است که من می گویم یه خیزش مدنی نیاز داریم یعنی جامعه مدنی باید دست به دست بدهد که دانشجو قربانی نشود یا دانشجو منفعل نشود که هر دو شبه آن به جامعه مدنی ضربه و به رفتار خشونت آمیز منجر خواهد شد.”
گزارشی از فرشته قاضی