دادگاه تجدید نظر خانم منصوره بهکیش به تاریخ 13 دی ماه 1396حکم هفت سال و نیم او را که سال پیش صادر شده‌بود، تائید کرد. در سال 1391 هم خانم بهکیش به چهار سال حبس محکوم شده بود که شش ماه آن تعزیری و سه سال و نیم تعلیقی بود برای مدت پنج سال. این مدت در حال اتمام بود که با پرونده جدیدی که برای او باز کرده‌اند، حکم تعلیقی قطعی و در مجموع یازده سال و نیم حکم زندان می‌شود.
با چه کیفرخواستی؟ “تبلیغ علیه نظام” و “اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور”.
همگی آگاه هستیم که “جرم”هائی که این واژه‌های رعب‌انگیز به آنها اطلاق می‌شوند، فعالیت‌های مدنی، سیاسی، صنفی، فرهنگی و نظیر اینها را دربرمی‌گیرند.
“جرم” منصوره بهکیش چیست؟ دادخواهی.
او، که شش تن از اعضای خانواده اش در دهه 60 اعدام شده‌اند، عضوی فعال از مادران و خانواده های خاوران است. کسانی که به گفته خود وی “هیچ گاه حاضر نشدند که از حقوق خود به عنوان یک انسان دادخواه دست بشویند و ظلمی را که در حق شان شده است، به فراموشی بسپارند.”
جرم منصوره بهکیش دادخواهی است. او به همراه خانواده‌های دیگر خواستند و می‌خواهند بدانند عزیزان‌شان به چه اتهامی محاکمه و اعدام شدند؟ چرا فرصت دفاع به آنها داده نشد؟ چرا از داشتن حق وکیل و دیگر حقوق متهم محروم ماندند؟ آنها خواستار روشن شدن جنایت های دهه ی شصت و به ویژه تابستان 67 هستند. خانم بهکیش که دو برادرش در این سال اعدام شدند، و دیگر خانواده‌های اعدام شدگان 67 می پرسند به چه جرمی عزیرانشان را دوباره محاکمه کردند. کجا دفن شان کردند؟ می خواهند بدانند در آن تابستان در زندانهای کشور چه گذشت. می خواهند اعضای هیئت مرگ، تصمیم گیرندگان آن کشتار بزرگ و کسانی که احکام مرگ را اجرا کردند، پاسخگوی اعمالشان باشند.
آنها خواست خود مبنی بر روشن شدن حقیقت و پاسخ‌گوئی مسئولین و حق دادرسی عادلانه در مورد عزیزان شان را از طریق نامه به مقامات ایران، نهادهای بین المللی ارائه کرده و به گوش مردم ایران رسانده‌اند.
از “جرم” های منصوره بهکیش مقابله با فراموشی است. او به فرمان سکوت حکومت تن نداده، به خاوران رفته و از گورهای جمعی آنجا سخن گفته است. اعدام عزیزانش را فراموش نکرده و برای‌شان مراسم بزرگداشت گرفته است و درخواست هایش را کتبی نیز نوشته و اعلام کرده است. ولی هیچ مقامی تا به حال پاسخی به او و دیگر خانواده ها نداده است، تنها در اشکال مختلف بر آزار آنها افزوده‌اند.
یکی دیگر از دلایلی که خانم بهکیش به خاطر آنها به یازده سال و نیم زندان محکوم شده، حضورش در حرکت مادران پارک لاله است. در سال 1388 در اعتراض به دستگیری‌ها، قتل و سرکوب معترضان این زنان در پارک لاله دور هم جمع شدند و خواستار قطع کشتار، آزادی زندانیان سیاسی و محاکمه و مجازات مسببین این کشتارها شدند.
به خاطر فعالیت های دادخواهانه حالا خانم بهکیش را در جایگاه متهم نشانده و به چنین حکم سنگینی محکوم کرده‌اند. شرم‌آور نیست که جای شاکی و متهم را این‌چنین مخدوش می کنند؟ این نشان بارز دیگری از بی‌داد و ننگی دیگر بر پیکر دستگاه فاسد قضائی و دست‌اندرکاران آن است.
ولی بی‌دادگران باید بدانند که با ارعاب و مجازات نمی توانند صدای دادخواهی را در کشورمان خاموش کنند. “حق حقیقت” بخش جدائی ناپذیر حقوق جهانی بشر و حقوق مدنی است.
ما، داغ‌دیدگان و خانواده‌های اعدام شدگان و قتل‌های سیاسی، در کنار خانم منصوره بهکیش ایستاده‌ایم و خاموش نمی‌مانیم. ما حکم زندان منصوره بهکیش را شدیدا محکوم می کنیم و خواستار لغو آن هستیم.
دی ماه 1396
برای آگاهی بیشتر در مورد حکم خانم منصوره بهکیش رجوع کنید به بیانیه اعتراضی مادران پارک لاله www.mpliran.net
باقر ابراهیم‌زاده
شکوفه ابراهیم‌زاده
عاطفه اقبال
نسرین اسدیان فعلی
محمد اعظمی
شنهاز اکملی
پریوش امینی
ایران‌دخت انصاری
بنفشه بازرگان
لاله بازرگان
لادن بازرگان
نیلوفر بازرگان
منیره برادران
رویا برومند
لادن برومند
آزاده بهکیش
حدیث بیرانوند
فروغ تاجبخش
فردوس تاج‌دینی
جلوه جواهری
گلرخ جهانگیری
پیمان چهرازی
رخشنده حسین‌پور رودسری
منیژه حقیقت‌خواه
پژاره حیدری
رقیه دانشگری
فریده دیزجی- بهمنی
راحله راحمی‌پور
نجمه راد
فرزانه راجی
آناهیتا رحمانی
ایرن رضازاده
میهن روستا
حسین زال‌زاده
فخری زرشکه
فتحیه زرکش یزدی
ثریا زنگباری
حشمت سجادیان
زهرا سرحدی‌زاده
فاطمه سرحدی‌زاده
ناهید سروستانی
فواد شاکری فرد
احمد شکوهی
شهاب شکوهی
بانو صابری
سیما صاحبی
فرهاد صوفی
راحله طارانی
مهری عباسی
سعید عصمتی
اشرف غیاثی
حوریه فرج‌زاده طارانی
اصغر فرداد
مسعود فتحی
پرستو فروهر
اعظم قرشی
سیما کاووسی
ستاره کیانوش
محمد کریم‌بیگی
سوسن گل‌محمدی
عفت ماهباز
علی ماهباز
مهدی ماهباز
سپیده مجیدیان
عطا محسنی
مرسده محسنی
پرویز مختاری
محمود معمارنژاد
خاطره معینی
رضوان مقدم
شورا مکارمی
امید منتظری
فائزه منزوی
حسین نقی‌پور
مریم نوری.