در این میان، مقاله‌های عباس عبدی و حمید جلایی‌پور مبنی بر درخواست سرکوب هرچه شدیدتر معترضان، به اندازه‌ای در بین فعالان سیاسی و رسانه‌ای تعجب‌آور بود که این ادبیات را از روشهای افراطیون اصولگرا علیه مطالبات اقشار کم‌برخوردار و ضعیف جامعه که تریبون و خاستگاه حکومتی هم ندارند افراطی‌تر و ضد‌مردمی‌تر ارزیابی کرده‌اند.
بهار: نحوه ادبیات تند و حتی توهین‌آمیز تعدادی از افراد و فعالان جناح اصلاح‌طلب و حامی دولت در باره نکوهش اعتراضات اخیر، بشدت به پایگاه اجتماعی و رای آنها لطمه وارد کرد و عملا این طیف سیاسی را برای انتخابات آینده از لحاظ پایگاه‌های توده‌ای و حتی نخبگان بی‌اعتبار نمود. این موضوع ریشه در انحصارگرایی درونی در بین بدنه اولیه فعالان سیاسی و رسانه‌ای این طیف دارد که عملا باعث گردیده هر نوع اظهارنظری در باره رخدادهای سیاسی و اجتماعی جامعه ایران از سوی همین چند چهره به پای کل این جریان گذاشته شود.
در این میان، مقاله‌های عباس عبدی و حمید جلایی‌پور مبنی بر درخواست سرکوب هرچه شدیدتر معترضان، به اندازه‌ای در بین فعالان سیاسی و رسانه‌ای تعجب‌آور بود که این ادبیات را از روشهای افراطیون اصولگرا علیه مطالبات اقشار کم‌برخوردار و ضعیف جامعه که تریبون و خاستگاه حکومتی هم ندارند افراطی‌تر و ضد‌مردمی‌تر ارزیابی کرده‌اند. همین عامل باعث شده که این افراد و از جمله عضو مجمع روحانیون مبارز سعی در توجیه اظهارات؛ مقالات و اعلام مواضع قبلی خود نمایند اما متاسفانه آبی که ریخت محال است قابل جمع‌آوری باشد!
متاسفانه پدرخواندگان پا به سن گذاشته اصلاحات این بار چوب حراج به تتمه اعتبار این جناح گذاشته و با تک روی خود باعث شدند مواضع منطقی بسیاری دیگر از فعالان این طیف همچون محمود صادقی و زیباکلام کمتر دیده شود لذا مواضع امثال عبدی و جلایی‌پور و بیانیه مجمع روحانیون به پای کل جریان اصلاحات گذاشته می‌شود. امری که تا به همین جا بخش بزرگی از اعتبار اصلاحطلبان را در بین طبقات کم‌برخوردار جامعه از بین برده است. در واقع اعتراضات اخیر اگر چند بازنده بزرگ داشته باشد، در صدر آنها اصلاحطلبان دولتی قرار دارند که حتی به اندازه اهالی عرصه هنر و فرهنگ هم که از مطالبات اعتراضات مردمی اخیر اعلام حمایت نمودند؛ قدرت ارزیابی تحولات جامعه خود را ندارند.
مشکلی که همانطور که در سطرهای به آن اشاره شد در انحصارگرایی در درون این جریان ریشه دارد و مفسران و تحلیل‌کرانش هنوز همان افرادی هستند که ۳۸ سال قبل با اشغال سفارت آمریکا فعالیت سیاسی خود را آغاز کردند و حالا در دهه چهلم فعالیت سیاسی و دهه ششم عمر خود؛ برای لشکر بیکاران ۲۰-۳۰ ساله‌های ایران نسخه سرکوب و قلع و قمع می‌پیچند؛ حتی شدیدتر و غلیظ‌تر از افراطیون اصولگرا!!
با این وضع باید به صراحت گفت عبدی‌ها و جلایی‌پورها و مجمع روحانیون مبارز در وانفسای اعتراضات اخیر در دهها شهر کشور؛ با نوع ادبیات متکبرانه و آمرانه خود و با ثمن بخس هرچه تمام؛ اعتبار و پیشینه طیف اصلاحات را به باد حراج گذاشتند که این امر ضربه‌ای مهلک به مسیر سخت کنونی توسعه سیاسی ایران خواهد زد زیرا منبعد فریاد «تکرار» نیز در گذرگاه‌های دشوار سیاسی کشور در انتخابات پژواکی نخواهد داشت و عملا از حیث مرجعیت سیاسی از طیف اصولگرا نیز ضعیفتر خواهد شد.