تجربه ۴۰ سال مددکاری اجتماعی به من نشان داد برای برقراری عدالت اجتماعی در زندگی افراد آسیب دیده و در معرض آسیب بیش از هر چیز نیازمند همبستگی و همراهی گروه های متفاوت هستیم.
سالیان طولانی تلاش کرده ام که صدای جمعیت خاموش این شهر باشم و تجربه این تلاش مرا واداشت که به عرصه انتخابات شورای شهر تهران وارد شوم.
امروز پس از حدود ۴۰ روز به دلیل موانع و محدودیت ها، علیرغم همه نقدهایی که به سازوکار انتخاباتی نخبگان اصلاح طلب دارم انصراف خود از شرکت در این انتخابات را به مصلحت منافع ملی دانسته و انصراف می دهم.
اما به عنوان یک شهروند مسول با شرکت در انتخابات و همراهی با جریان اصلاحات روزی را امید دارم که مردم نمایندگان بی واسطه ی خود را در کنار سیاست ورزان حرفه ای در مدیریت جامعه ای که در آن زندگی میکنند انتخاب کنند؛دست یافتن به ساز و کارهایی مشخص برای این هدف را مطالبه ی مورد تأکید خود و همراهانم می دانم.
من موفقیت را در فتح کرسی های سیاسی نمی بینم بلکه موفقیت من در رساندن صدای جمعیت خاموش به گوش مسولان است .
امروز انصراف خود را نه پایان راه، بلکه فتح بابی برای شروع گفتگو میان فعالان اجتماعی و سیاستمداران در جهت مطالبات جامعه مدنی حول محور کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی در شهر می دانم و امید دارم مسیری که اکنون باز شده پس از انتخابات همچنان ادامه پیدا کند.
با سپاس از فعالان مدنی، دانشجویان، زنان و مردانی که در این راه همراهم بودند و تا رسیدن به آینده ای روشن در کنار هم تلاش خواهیم کرد.
ما
فاتحان قلعه های فخر تاریخیم
شاهدان شهرهای شوکت هر قرن
قصه های بیشه ی انبوه، پشتش کوه، پایش نهر
قصه های دست گرم دوست در شب های سرد شهر.