بخش سیاهی در میراث باراک اوباما در امور امنیت ملی و بین‌المللی هست که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری منتخب، را برای آسیب‌رساندن به نهادهای سیاسی آمریکا و تخریب جایگاه این کشور در جامعه جهانی توانمند می‌کند. باراک اوباما، وکیل آموزش‌دیده در هاروارد و کارشناس قانون اساسی، به قدر کفایت در حفاظت از تعهدات اخلاقی ما درستکار نبود و فصلی طعنه‌آمیز و تأسف‌بار در تاریخ ایالات متحده باز کرد. به جای ایجاد «جهانی امن برای دموکراسی»، باراک اوباما به پیشبرد یک دولت امنیت ملی و فرهنگ پنهان‌کاری کمک کرد.
دولت جورج دبلیو بوش و باراک اوباما بیش‌از‌حد به نظامی‌گری گرایش پیدا کردند که همین‌حالا هم نقشی بسیار گسترده در فرایند سیاسی و چرخه اطلاعاتی ایفا می‌کند. شکست اطلاعات راهبردی در دولت اوباما شامل فقدان هرگونه هشدار درباره حوادث کریمه و اوکراین، «بهار عربی»، ظهور داعش و بی‌مبالاتی روسیه در سوریه است.
نظامی‌گری اطلاعاتی احتمالا در دولت ترامپ بدتر خواهد شد و تقریبا همه بخش‌ها و سازمان‌های کلیدی سیاست خارجی، زیر سلطه ژنرال‌های بازنشسته و فارغ‌التحصیلان آکادمی نظامی «وست‌پوینت» خواهد بود. از حملات ١١ سپتامبر به این‌سو، سازمان سیا با توجه کردن بیش از حد به اقدامات پنهانی، به یک سازمان شبه‌نظامی تبدیل شده است.
مبارزات انتخاباتی اوباما بر پایه شفافیت و صداقت بود اما او سرپیچی‌های سازمان سیا را نادیده گرفت و اساسا نقش نظارت سراسری بر جامعه امنیت ملی را تضعیف کرد. در سال ١٩٨٩ یک سازمان بازرسی کل قانونی در سازمان سیا ایجاد شد اما اوباما مطمئن شد در بیشتر دوره هشت‌ساله ریاست‌جمهوری‌اش هیچ بازرسی کلی وجود ندارد و به تخریب دفتر بازرسی کل در سیا تن داد.گزارش معتبر کمیته اطلاعاتی مجلس سنا درباره شکنجه و آزارهای غیرقانونی سازمان سیا، بدون فعالیت و کار دفتر بازرسی کل نمی‌توانست آماده شود، اما اوباما ارتباط مداخله‌جویانه رئیس سازمان سیا با کارکنان کمیته را تحمل کرد و درخواست‌ها برای انتشار کل گزارش را نادیده گرفت. درنتیجه، برای دولت ترامپ بازگرداندن استفاده از شکنجه که قانون اساسی و بین‌المللی را نقض می‌کند، آسان‌تر خواهد بود چه برسد به عقل سلیم و آداب و اصول. دونالد ترامپ درباره شیوه جدید و درحال‌حاضر ممنوع غرق مصنوعی، گفت: «تنها یک فرد احمق می‌گوید این روش به کار نمی‌آید».
دولت اوباما با استفاده از قانون جاسوسی صدساله، مبارزات بی‌سابقه‌ای را علیه روزنامه‌نگاران و افشاگران ترتیب داد که روی‌هم‌رفته نسبت به همه پیشینیان او بیشتر بود. درواقع، او از قانونی سوءاستفاده کرد که برای محاکمه مقامات دولتی‌ای که با روزنامه‌نگاران صحبت کردند طراحی شده بود نه برای مرعوب‌کردن افشاگران مشروعی که جنایات و تخلفات را گزارش می‌دادند. لئونارد داونی، سردبیر سابق واشنگتن‌پست، کنترل اطلاعات در زمان اوباما را «تهاجمی‌ترین» اقدامی خواند که از دولت نیکسون به این‌سو دیده بود. باراک اوباما در لفاظی‌های مغرورانه خود، شکنجه و آزار و اذیت را که «در مقابل حاکمیت قانون قرار می‌گیرد»، محکوم کرد و هشدار داد استفاده ما از هواپیماهای بدون سرنشین «تعریف‌کننده کشوری است که ما برای فرزندان خود به جای می‌گذاریم» و همچینن گفت «افشای تحقیقات ممکن است موجب دلسردی روزنامه‌نگاری تحقیقی شود که دولت را پاسخ‌گو می‌کند». با این همه، او به دنبال پاسخ‌گو‌کردن کسانی نبود که با شکنجه و آزارو اذیت قوانین را زیر پا گذاشتند و استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین را هم گسترش داد و به گفته مدیر اجرائی «بنیاد آزادی رسانه‌ها»؛ «زمینه موردنیاز ترامپ برای سرکوب بی‌سابقه مطبوعات را فراهم کرده است».
تا زمانی که کنگره در امور امنیت ملی تسلیم رئیس‌جمهور است، دادگاه‌ها برای جلوگیری از هرگونه به‌چالش‌کشیدن قدرت رئیس‌جمهوری در سیاست‌گذاری‌های امنیت ملی مداخله می‌کنند و رسانه‌ها تسلیم منابع رسمی و مجاز هستند، مردم مجبور خواهند بود برای اطلاعات ضروری در امور امنیت ملی و بین‌المللی بر افشاگران تکیه کنند. با توجه به اظهارات بی‌پروایانه ترامپ درباره نیروهای هسته‌ای، تکثیر هسته‌ای، استفاده از زور و روابط ایالات متحده با متحدان کلیدی، نقش این افراد در دولت ترامپ ضروری‌تر هم خواهد بود. این واقعیت که ترامپ نسبت به جلسات اطلاعاتی رویکردی خصمانه دارد، سناریوی هولناکی را رقم می‌زند که سویه تاریک میراث اوباما را گسترده‌تر می‌کند.
منبع: کانترپانچ
ملوین گودمن
شرق