هفتهٔ گذشته، کارگران پتروشیمی بوشهر پس از دست زدن به اعتصاب، موفق شدند دستمزد عقب‌افتادهٔ خود را دریافت کنند.
کارگران پتروشیمی در اعتراض به آنکه دستمزدهای آنها از مرداد و شهریور پرداخت نشده بود، روز دوشنبه ۵ دسامبر (۱۵ آذر) دست به اعتصاب زدند. روز شنبه (۲۰ آذر) دستمزد عقب‌افتادهٔ ماه‌های مرداد و شهریور به آنها پرداخت شد و آنها به کار بازگشتند. با وجود این، بحث و مناقشه هنوز ادامه دارد. کارمندان و کارکنان اداری که جزو اعتصاب اوّلیه نبودند، حقوق خود را دریافت نکرده‌اند، و در نیتجه آنها نیز دست به اعتصاب زده‌اند.
مجتمع پتروشیمی بوشهر وابسته به شرکت ملّی پتروشیمی است که متعلق به دولت است. این مجمتع در منطقهٔ اقتصادی ویژه‌ای در حومهٔ بندر عسلویه برای استخراج از میدان گازی پارس جنوبی ساخته شده است. این شرکت سندیکاهای کارگری را به رسمیت نمی‌شناسد، و کارگران خودشان دست به اعتصاب زدند. امّا اعتصاب آنها مورد حمایت سندیکای کارگران فلزکار-مکانیک ایران بود که از اعضای پیوستهٔ «اتحادیهٔ جهانی اینداستریال» است.
کارگران این بخش توسط «مؤسسه‌های کاریابی» و بر اساس قراردادهایی به کار گمارده می‌شوند که در آنها صرفاً حداقل حقوق کارگر در نظر گرفته و تضمین شده است. هیچ توافقی بر سر حقوق و مزایا نشده است، و به کارگران گفته می‌شود که پیش از آنکه دستمزد آنها معیّن و پرداخت شود، نخست باید یک دورهٔ کار آزمایشی یک ماهه را بگذرانند. شرکت‌های نفتی پول دستمزدها را به مؤسسهٔ کاریابی می‌پردازند. این مؤسسه‌ها اغلب ماه‌ها این پول را نگه می‌دارند و حقوق و دستمزدها را پرداخت نمی‌کنند. کارگران هم از ترس آنکه کارشان را از دست بدهند، اغلب زبان به شکایت نمی‌گشایند. شیفت‌های کاری ده ساعت است، آن هم در شرایط دشوار کاری در هوای داغ. کارگران در خوابگاه‌های مشترک زندگی می‌کنند و اغلب ده نفر در یک واحد پیش‌ساختهٔ ۲۴ مترمربعی ساکن‌اند.
وارتان خرمدین، خبرنگار سندیکای کارگران فلزکار-مکانیک ایران دربارهٔ اعتصاب کارگران گزارش داد: «پرسش کارگران در اینجاست که این همه پول منطقهٔ پارس جنوبی عسلویه که از فروش نفت و گاز به دست می‌آید کجا می‌رود؟ چگونه است که چندرغاز آن هم به ما نمی‌رسد؟ مگر کارگزاران حکومتی ما نمی‌دانند چگونه در خدمت منافع عمومی سرزمین و مردمشان باشند؟… هدف ما کارگران رشد خود، خانواده، و جامعه است. ما نسبت به کسانی که بر سفره‌هایمان شبیخون می‌زنند روی خوش نشان نخواهیم داد.»
شهر بندری عسلویه در استان بوشهر در جنوب ایران قرار دارد. در حومهٔ این شهر یک منطقهٔ تجاری ویژه برای شرکت ملّی پتروشیمی ساخته شده است که سرمایه‌گذاری خارجی قابل‌توجهی را جذب کرده است. بخش نفت و گاز خاورمیانه و آفریقای شمالی اینداستریال که امروز در استانبول تشکیل جلسه داد، یک پیام همبستگی برای کارگران ایران فرستاد که در آن آمده است:
«ما در کنار کارگران بوشهر ایستاده‌ایم. صنعت نفت و گاز درآمد هنگفتی برای ایران دارد، و با وجود این، کارگران با شرایط کاری دهشتناکی روبرو هستند و دستمزدشان پرداخت نمی‌شود. وجود سندیکاهای قوی به مردم ایران کمک خواهد کرد که از منابع طبیعی خود بهره ببرند.»
کمال اوزکان، معاون دبیرکل اینداستریال گفت: «این مناقشه نشان می‌دهد که چرا ایجاد جنبش سندیکایی مستقل و آزاد در ایران امری حیاتی است. پس از توافق هسته‌یی، کشور ایران میزان بی‌سابقه‌ای سرمایه‌گذاری خارجی جذب کرده است، که بدان معناست که شرکت‌های بزرگ جهان آماده‌اند که از استثمار کارگران ایران سود ببرند. ما از سازمان ایرانی وابسته به خود و از کارگران ایران در راه ایجاد سندیکاهای قوی به منظور دفاع و حمایت از حقوقشان حمایت می‌کنیم.»
والتر سانچز، دبیرکل اینداستریال نیز نامه‌ای به مازیار گیلانی‌نژاد، رئیس سندیکای کارگران فلزکار-مکانیک ایران فرستاد که در آن با مبارزهٔ کارگران ایران ابراز همبستگی شده است.