۱ ماه مه ۲۰۱۶ [۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۵]
اطلاعیهٔ مطبوعاتی
رهبران اتحادیه‌های کارگری را از بند اسارت در ایران رها کنید!
کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر)، سازمان همبستگی فعال در زمینهٔ حقوق و آزادی‌های دموکراتیک در ایران، از عکس‌العمل و پاسخ مثبت بینالمللی به فراخوان اوّل ماه مه آن برای آزادی فعالان اتحادیه‌های کارگری که به ناحق در جمهوری اسلامی ایران زندانی شده‌اند بسیار خشنود و مشعوف است.
این فراخوان به‌ویژه وضعیت فعالان کانون صنفی معلمان ایران، اسماعیل عبدی و محمود بهشتی، و نیز جعفر عظیم‌زاده، رهبر اتحادیهٔ آزاد کارگران ایران، و همچنین ۳۶ روزنامه‌نگار غیروابسته به رژیم ایران، از جمله برخی از چهره‌های پیشرو در رسانه‌های همگانی را برجسته می‌کند که به اتهامات واهی و نادرست در زندان‌اند.
کودیر اشاره می‌کند که در ماه ژانویهٔ سال ۲۰۱۶ دولت ایران توافق برای رعایت مقاوله‌های بینالمللی و قوانین آژانس بینالمللی انرژی اتمی در ارتباط با توسعه و استفاده از فناوری هسته‌یی را امضا کرد. با این حال، دولت حسن روحانی برای کاهش فشار بر فعالان اتحادیه‌های کارگری و فعالان حقوق بشر در کشور هیچ گامی بر نداشته است. بلکه برعکس، تمام شواهد بر این واقعیت دلالت دارد که رژیم ایران هیچ تمایلی به حرکت در جهت قانونی کردن و اجرای مقاوله‌نامه‌های بسیار مهم 87 و 98 سازمان بینالمللی کار از خود نشان نداده است.
فهرست امضاکنندگان فراخوان شامل رهبران نهادهای سندیکایی بینالمللی به نمایندگی از بیش از یک‌صد میلیون کارگر عضو در سراسر جهان است. این فراخوانِ موفق شدّت مخالفتِ سندیکاهای جهان با نقض حقوق سندیکایی و حقوق بشر در ایران را به دولت ایران نشان می‌دهد.
حامیان فراخوان همبستگی شامل کنفدراسیون سندیکایی بینالمللی«اینداستریال»، کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اروپا، فدراسیون بینالمللی روزنامه‌نگاران، اتحادیهٔ معلمان دبیرستان‌های انتاریو (کانادا)، و مرکز جهانی دفاع از حقوق سندیکایی (از نهادهای مورد قبول سازمان بینالمللی کار) است.
از بریتانیا، علاوه بر کنگرهٔ اتحادیه‌های کارگری کشور، بزرگ‌ترین و فعال‌ترین اتحادیه‌های کارگری، و از جمله اتحادیه‌های یونایت، یونیسون، اتحادیهٔ معلمان، اتحادیهٔ استادان کالج‌های پیش‌دانشگاهی و دانشکاه‌ها، اتحادیهٔ مدیران مدارس و معلم‌های زن، اتحادیهٔ آتش‌نشانان، و اتحادیهٔ کارگران راه‌آهن، حمل‌ونقل، و کشتی‌رانی این فراخوان مهم را امضا کرده‌اند.
کودیر که بیش از ۳۰ سال برای برجسته کردن نقض حقوق بشر و حقوق سندیکایی در ایران مبارزه کرده است، شعف و امتنان خود از سطح همبستگی نشان داده شده با این فراخوان را ابراز می‌کند.
جمشید احمدی، معاون دبیرکل کودیر، اهمیت این را که جامعهٔ بینالمللی همچنان از مبارزه برای حقوق اتحادیه‌های کارگری و سندیکاها در ایران حمایت کند مورد تأکید قرار داد.
آقای احمدی اضافه کرد: «جنبش بینالمللی اتحادیه‌های کارگری نمی‌توانست پیامی از این روشن‌تر در همبستگی با آنهایی که در زندان‌های ایران گرفتارند بفرستد. چشم‌های جهانیان به رژیم ایران دوخته شده است. بازداشت این فعالان سندیکایی و اتحادیه‌ای نشان‌دهندهٔ سرنوشت بسیاری از مبارزان آزادی در داخل ایران است. هزاران نفر از اعضای اتحادیه‌های کارگری و فعالان سياسى بدون اتهام یا بر پایهٔ اتهام‌های ساختگی و ادعایی که هیچ توجیهی در قوانین مدوّن یا قوانین عدالت طبیعی ندارند، در بازداشت هستند.»
امضاکنندگان فراخوان در آستانهٔ روز جهانی کارگر از دولت ایران می‌خواهند که:
۱. همهٔ مقاوله‌نامه‌های سازمان بینالمللی کار، به‌ویژه مقاوله‌نامه های ۸۷ و ۹۸ مرتبط با حقوق بشر و سندیکایی را که حق کارگران در پیوستن به سندیکای مورد نظر و انتخاب خود، و فعالیت در آن را تضمین می کند، اجرا کند؛
۲. همهٔ رهبران و فعالان سندیکایی را فوراً از زندان آزاد کند؛
۳. از اتهام زدن (بر اساس قوانین جزایی ظالمانه) به فعالان سندیکاهایی که هیچ جرمی مرتکب نشده‌اند دست بردارد؛
۴. اجازه بدهد که محاکمهٔ فعالان و رهبران سندیکایی مطابق با معیارهای شناخته‌شدهٔ بینالمللی، شامل دسترسی به وکیل مدافع و حضور ناظران بینالمللی از سازمان‌های بینالمللی حقوق سندیکایی، صورت بگیرد؛
۵. همهٔ روزنامه‌نگاران زندانی را آزاد کند و آزادی رسانه‌ها در گزارش‌دهی بدون مزاحمت و مانع را تضمین کند؛
۶. طبق اصل ۲۷ قانون اساسی ایران به سندیکاها امکان و اجازه بدهد که روز جهانی کارگر را سازمان‌دهی و به طور علنی و آزاد برگزار کنند.
(متن کامل این بیانیه و اسامی همه امضاء کنندگان آن در ادامه این اطلاعیه مطبوعاتی، در زیر، آمده است)
متأسفانه مسئلهٔ حقوق بشر در دستورکار بحث‌ها و گفتگوهای اخیر با رژیم ایران در ارتباط با برنامهٔ هسته‌یی آن، که منجر به برداشته شدن تحریم‌ها شده است، جایی نداشت. کودیر نگرانی خود را از اینکه این امر ممکن است از سوی رژیم به عنوان مجوّزی برای عملکرد آن در داخل کشور هر طور می‌خواهد تلقی شود، به شرطی که به «تعهدات بینالمللی» خود [در زمینهٔ هسته‌یی] عمل کند.
آقای جمشید احمدی در ادامه اظهار داشت: «کودیر به مبارزات خود در راستای حمایت از حقوق سندیکایی و حقوق دموکراتیک در ایران ادامه خواهد داد… ما از لغو و برداشتن تحریم‌ها و کاهش تنش بین ایران و سایر کشورهای جهان، به‌ویژه آمریکا و اتحادیهٔ اروپا، استقبال می کنیم. با این حال، این امر نباید به بهای از دست دادن آزادی فعالان اتحادیه‌های کارگری ایران، دموکرات‌ها، و فعالان صلح تمام شود.»
همان‌طور که کودیر قبلاً تأکید کرده است، نقض حقوق بشر بخشی از یک سیاست هماهنگ شدهٔ جمهوری اسلامی ایران به منظور به حداکثر رساندن فشار بر فعالان حقوق بشر و اتحادیه‌های کارگری، همکاران و اعضای خانواده‌های آنان، و به طور کلی به منظور تحت فشار قرار دادن جنبش مخالفان در ایران است.
************
متن اطلاعیه مطبوعاتی کودیر
۱۲ اردیبهشت ۹۵
فراخوان اوّل ماه مه
به آزادی‌های سندیکایی احترام بگذارید؛ رهبران سندیکایی زندانی در ایران را آزاد کنید.
در ژانویهٔ ۲۰۱۶ [دی ۹۴] دولت ایران توافق‌نامه‌ای را در مورد اجرای معاهده‌های بینالمللی و مقررات آژانس بینالمللی انرژی اتمی در زمینهٔ توسعهٔ فناوری هسته‌یی و استفاده از آن امضا کرد. مردم جهان نفس راحتی کشیدند که یک تهدید عمده در عرصهٔ کشمکش‌های خاورمیانه از سر راه برداشته شده است. با وجود این، دولت حسن روحانی برای کاهش فشار بر روی فعالان سندیکایی و کوشندگان حقوق بشر در کشور ایران هیچ اقدامی نکرده است. برعکس، همهٔ شواهد گویای این واقعیت است که در رژیم ایران هیچ نشانی از حرکت به سوی قانونی کردن و اجرای مقاوله‌نامه‌های بنیادی و کلیدی ۸۷ و ۹۸ دیده نمی‌شود.
شمار زیادی از فعالان سندیکایی زندانی‌اند، از جمله:
۱. اسماعیل عبدی، دبیرکل کانون صنفی معلمان ایران، که در مجموع به ۱۶ سال زندان محکوم شده است،
۲. جعفر عظیم‌زاده، رئیس اتحادیهٔ آزاد کارگران ایران، که به ۶ سال زندان محکوم شده است،
۳. محمود بهشتی، از اعضای برجستهٔ کانون صنفی معلمان ایران، که هم‌اکنون در اعتراض به بازداشتش اعتصاب غذا کرده است.
این سه نفر فقط چند نمونهٔ بسیار شناخته‌شده‌اند. شمار زیاد دیگری از فعالان سندیکایی بر اساس اتهام‌هایی جعلی، که پوششی برای مجازات این فعالان به جرم شرکت در فعالیت‌های سندیکایی است، در زندان‌های ایران اسیرند. اسماعیل عبدی و جعفر عظیم‌زاده در اعتراض به دستگیری‌شان و بدرفتاریی که با آنها می‌شود، اعلام کرده‌اند که دست به اعتصاب غذا خواهند زد. این دو زندانی در نامه‌ای که از درون زندان نوشته‌اند، نوشته‌اند: «ما… در اعتراض به… دستمزدهای زیر خط فقر، ممنوعیت برگزاری مستقلانه و آزادانه روز جهانی کارگر و روز جهانی معلم، با خواست خارج کردن… اتهامات امنیتی از پرونده‌های مفتوح کارگران و معلمان معترض و برداشتن این‌گونه اتهامات جعلی و ساختگی از پرونده‌های خود و دیگر فعالین کارگری و معلمان زندانی، از روز دهم اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذای نامحدود خواهیم زد.».
هم‌زمان، ۳۶ روزنامه‌نگار مستقل، از جمله چندین شخصیت برجستهٔ رسانه‌یی، به اتهام‌های ساختگی بازداشت و زندانی شده‌اند.
ما، سازمان‌های اتحادیه‌یی و سندیکایی امضاکنندهٔ زیر، از دولت ایران می‌خواهیم که مطابق با تعهد‌های بین‌المللی‌اش در قبال حقوق بشر و حقوق سندیکایی عمل کند. تا تحقق این شرایط، افکار عمومی جهان نمی‌تواند اطمینان داشته باشد که دولت ایران به‌واقع می‌خواهد که به جامعهٔ جهانی بپیوندد.
در آستانهٔ روز جهانی کارگر، ما از دولت ایران می‌خواهیم که:
۱. همهٔ مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار، به ویژه مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ مرتبط با حقوق بشر و سندیکایی را که حق کارگران در پیوستن به سندیکای مورد نظر و انتخاب خود و فعالیت در آن را تضمین می کند ، اجرا کند؛
۲. همهٔ رهبران و فعالان سندیکایی را فوراً از زندان آزاد کند؛
۳. از اتهام زدن (بر اساس قوانین جزایی ظالمانه) به فعالان سندیکاهایی که هیچ جرمی مرتکب نشده‌اند دست بردارد؛
۴. اجازه بدهد که محاکمهٔ فعالان و رهبران سندیکایی مطابق با معیارهای شناخته‌شدهٔ بینالمللی، شامل دسترسی به وکیل مدافع و حضور ناظران بینالمللی از سازمان‌های بینالمللی حقوق سندیکایی، صورت بگیرد؛
۵. همهٔ روزنامه‌نگاران زندانی را آزاد کند و آزادی رسانه‌ها در گزارش‌دهی بدون مزاحمت و مانع را تضمین کند؛
۶. طبق اصل ۲۷ قانون اساسی ایران به سندیکاها امکان و اجازه بدهد که روز جهانی کارگر را سازمان دهی و به طور علنی و آزاد برگزار کنند.
امضاکنندگان:
- اتحادیهٔ جهانی اینداستری‌آل (IndustriALL)
- کنفدراسیون سندیکاهای کارگری اروپا (ETUC)
- فدراسیون جهانی ژورنالیست‌ها )خبرنگاران مطبوعات( (IFJ)
- مرکز جهانی حقوق سندیکایی (ICTUR)
- کنگرهٔ سندیکایی بریتانیا (TUC)
- اتحادیهٔ کارگران بخش عمومی و سیستم حمل و نقل بریتانیا (UNITE, The Union)
- اتحادیهٔ کارکنان دولت بریتانیا (UNISON)
- اتحادیهٔ سراسری معلمان بریتانیا (NUT)
- فدراسیون دبیران دبیرستان‌های اونتاریو، کانادا (OSSTF)
- اتحادیهٔ استادهای دانشگاه و کالج‌های بریتانیا (UCU)
- مجمع ملّی مدیران مدارس و معلمان زن بریتانیا (NASUWT)
- اتحادیهٔ سراسری کارگران راه‌آهن، کشتی‌رانی، و حمل و نقل بریتانیا (RMT)
- اتحادیهٔ آتش‌نشانان بریتانیا (FBU)
- کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران «کودیر» (CODIR)