مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان همزمان با سفر رییس جمهور به سمنان در نامه‌ای به حسن روحانی با شرح مختصری از فضای امنیتی نوشته‌اند: «در مملکتی زندگی می‌کنیم که دانشجویانش در زندان، منتقدانش در حصر، معلمانش در بند، مستضعفانش قامت خم کرده، کارگرانش شرمسار خانواده و کودکانش نان آور خانواده‌اند اما انگار اینجا رنج کودکان کار که بی‌شک شب را گرسنه سر بر بالین می‌گذارند بی‌ارزش‌تر از چند تار موی دختران معصوم این سرزمین است که با قوای هفت هزار نفره و سازماندهی گشت‌های امنیت اخلاقی به جنگ با آن می‌روند. به گزارش کلمه، دانشجویان دانشگاه سمنان در نامه‌ی خود از رییس جمهور پرسیده‌اند: آیا زمان آن نرسیده است که با تشخیص معضلات اساسی جامعه، گامی در راستای نزدیکی به جامعهٔ مدنی برداشته و با تحقق مطالبات بر حق جامعه همچون بهبود اوضاع معیشتی مستضعفان، رفع ستم از محرومان، برخورداری از حق حیات آزادانه و رفع حصر از آزادگان این سرزمین از پس این زمستان سرد، نشاء امیدی در دل جوانان این مرز و بوم بپرورانید که این خود فتح بابی بر ایجاد یک همگرایی والا‌تر میان دولت و ملت باشد؟»
در بخشی از این نامه، دانشجویان با تاکید بر این جمله که «امید بذر هویت ماست» و با اشاره به جمله‌ی انتخاباتی روحانی تصریح کرده‌اند: «آقای روحانی محیط فرهنگی دانشگاه جای سرهنگ‌ها نیست که هر روز به بهانه‌ای در یک نشست دانشجویی، فعالان دانشجویی را همچون گذشته تهدید به برخوردهای انضباطی می‌کنند. امید آن بود که کمیته‌های انضباطی دانشگاه‌ها در دولت جنابعالی خلوت‌تر از گذشته باشد، اما انگار خبری از تغییر در فضای فرهنگی دانشگاه نیست و ما همچنان محکوم به تحمل رنج‌هایی هستیم که ماحصل زخم‌های چرکین گذشته است. فعالان اصیل دانشجویی تکیه گاه‌شان، رسالت و آرمانشان است و تحت هر شرایطی برای آرمان‌هایشان می‌کوشند و هویتشان را به رفت و آمد دولت‌ها گره نمی‌زنند.»
در این نامه آمده است: «تحقیر دانشجویان تا به جایی پیش رفته است که پوشش بهانه‌ای است برای عتاب‌های روزانهٔ مردانی که وظیفه یشان حفظ امنیت دانشجوست نه سلب آسایش روحی آنان. اوضاع هنگامی بغرنج‌تر می‌شود که این تحقیر رنگ و بوی عمومی‌تر به خود می‌گیرد و هر کسی به بهانهٔ امر به معروف و نهی از منکر در حفظ فضای پادگانی دانشگاه هر گونه اعتراضی را با تهدید و ارعاب پاسخ می‌دهد. دانشگاه همچنان در سایهٔ سرکوب زیست می‌کند، که در این دانشگاه نیز همچون سایر دانشگاه‌های کشور تنها تشکل منتقد دانشجویی «مجمع اسلامی دانشجویان» در میانهٔ هجمه‌های گوناگون مدیران بر جای مانده از دولت قبل، که گویی ذهن امنیتیشان همچنان بر مدار ادارهٔ پادگانی دانشگاه گام بر می‌دارد، با لغو پیاپی مجوزهای مراسمات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و توقیف نشریات منتقد دانشجویی مواجه است. »