ترجمه از اندیشه نو – روزنامه گاردین لندن – اعزام یک هزار سرباز سوری به منطقه درگیری بین آذربایجان و ارمنستان، نشانگر افزایش دخالت آنکارا در منطقه می باشد
یک سرباز سوری که برای همراهی با نیروهای آذربایجانی، به منطقه مورد مناقشه قره باغ اعزام شده است، به شرح جزئیات عمق مشارکت نیروهای خارجی در درگیری های جدید با ارمنستان می پردازد. درگیریها یی که پس از شش روز، ابعاد تازه ای پیدا کرده اند.
اعزام یک هزار سرباز سوری که در استخدام یک شرکت امنیتی خصوصی ترکیه ای هستند و همچنین حمایت صریح آنکارا از آذربایجان در شدیدترین درگیری بین دو همسایه از سال ۱۹۹۴، نشان دهنده ارتقا ترکیه به یک قدرت منطقه ای است که می تواند وضعیت شکننده ناحیه قفقاز را که مدتها جزیی از قلمرو روسیه بود، تهدید نماید.
درگیری های تازه در روز جمعه، نشانی از کاهش نداشتند زیرا ارمنستان، آذربایجان را به حمله به زیرساخت های غیرنظامی در استپاناکرت، شهر اصلی قره باغ و همچنین هدف آتش توپخانه قرار دادن یک اتوبوس حامل روزنامه نگاران روسی و ارمنی متهم کرد.
آذربایجان ضمن رد نمودن بیانیه ارمنستان مبتنی بر آمادگی ایروان برای همکاری با میانجی ها گفت: ارمنستان باید ابتدا نیروهای خود را از منطقه خارج کند. ترکیه هم اکنون در سه منطقه مختلف سوریه، لیبی و قره باغ با مسکو رودرو می باشد.
ترکیه از دیرباز دارای روابط فرهنگی و اقتصادی با آذربایجان بوده است. روسیه اتحادیه نظامی با ارمنستان دارد ولی با حکومت باکو نیز همچنان در ارتباط است و به هر دو طرف اسلحه می فروشد. بروز جنگ جدید و حضور نیروهای نظامی سوریه در نزدیکی مرزهای ایران، این کشور را نیز نگران خواهد کرد.
چند نفر از مردان ساکن در آخرین سنگر مخالفان سوریه در استان ادلب، در گفتگو با روزنامه گاردین در این هفته گفتند که در ماه گذشته فرماندهان نظامی و دلالان نماینده شرکت های امنیتی ترکیه، به آنها پیشنهاد داده بودند که طی قراردادهای سه یا شش ماهه، از مواضع دیده بانی و تاسیسات نفت و گاز در آذربایجان حفاظت نمایند. به آنها ماهانه ده هزار لیر ترکیه (معادل هزار پوند) پیشنهاد می شود که برای سوری های گرفتار در یک دهه جنگ و فقر، مبلغ هنگفتی است.
یکی از این سربازان، مصطفی خالد، گزارش های قبلی را تأیید کرد و به گاردین گفت که در ۱۸ سپتامبر ثبت نام کرده و اکنون در یک پست دیده بانی مستقر می باشد و از یکشنبه گذشته زیر آتش مداوم توپخانه قرار داشته است. این جوان ۲۳ ساله از شهر ادلب گفت که او عضوی از یک گروهان هزار نفره سوری مشتمل از ۳ گردان سلطان مراد، سلیمان شاه و الحمزه می باشد که مورد حمایت ترکیه می باشند. وی در تاریخ ۲۳ سپتامبر وارد آذربایجان شد و در یک پایگاه نظامی مستقر شد.
روز بعد آنها از طریق هواپیماهای باری ارتش ترکیه به استانبول و سپس به آذربایجان رفتند. اطلاعات مربوط به ردیابی هواپیما و همچنین تصاویر و مختصات موقعیت جغرافیایی ارسال شده به گاردین، صحبت های وی را تایید می کنند. به نظر می رسد سوری هایی که به قره باغ اعزام شده اند از اونیفورم های آبی رنگ مرزبانان آذربایجان استفاده می کنند.
خالد گفت: “من ابتدا مردد بودم که به اینجا بیایم، زیرا هیچ تصوری از این کشور نداشتم و به زبان آنها صحبت نمی کنم. من می دانستم که درگیری بین دو کشور وجود دارد، اما نمی دانستم که به جنگ می آیم. فکر می کردم که کارم تنها نگهبانی خواهد بود. من برای کسب درآمد و داشتن زندگی بهتر از سوریه و شرایط ناگوار زندگی آن به اینجا آمدم. من این کار را یک شغل می دانم، نه چیز دیگری”.
حدود ۲۰۰ نفر تاکنون در این درگیری کشته شده اند، از جمله حداقل ۱۰ نفر سوری ۳۰ نفر غیرنظامی. ترکیه و آذربایجان حضور سوری ها در قره باغ را انکار کرده اند. آنها ارمنستان را به استقرار شبه نظامیان کرد سوری و عراقی در منطقه متهم کرده اند، اما مدرکی ارائه نداده اند.
روز جمعه، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه که با رجب طیب اردوغان، در مورد چند مسئله منطقه ای ازقبل اختلاف دارد، گفت که گزارش های اطلاعاتی ثابت کرده اند که ۳۰۰ جنگجو از “گروه های جهادی” سوریه با گذر از ترکیه، به آذربایجان رفته اند و این امر عبور از خط قرمز می باشد و ترکیه باید توضیح دهد.
الگوی اعزام مزدوران سوری به قره باغ، نخستین بار در دسامبر گذشته تهیه شد. زمانی که گاردین گزارش داد که ترکیه حرکت مزدوران سوری به لیبی را تسهیل می کند.
بین ۱۰ هزار تا ۱۶ هزار نفر از اعضای گروههای شورشی زیر مجموعه ارتش ملی سوریه که مورد حمایت ترکیه می باشند به صورت نوبتی به جبهه های نبرد در صحرای شمال آفریقا می روند – از جمله خالد، که به مدت چهار ماه نگهبان شخصی یک فرمانده بلندپایه سوری بود.
گروه های مدافع حقوق بشر، برخی از جناح های ارتش ملی سوریه را به آدم ربایی و تجاوز به زنان و دیگر جنایات جنگی مانند غارت متهم کرده اند که در حملات قبلی مورد حمایت ترکیه، علیه گروههای کرد در سوریه رخ داده است.
مداخله ترکیه در لیبی، روند جنگ را به نفع دولت توافق ملی مورد حمایت آنکارا و به ضرر ژنرال شورشی، خلیفه حفتر که مورد حمایت مسکو است ، تغییر داده است.
به گفته سینان اولگن، مدیر موسسه پژوهشی ایدم در استانبول: “نکته جالب در مورد روابط ترکیه و روسیه این است که علی رغم این واقعیت که دو کشور در بسیاری از موضوعات اختلاف نظر دارند، آنها معمولاً در یافتن نقاط مشترک مهارت دارند. با اضافه شدن هر چالش جدید، این مسئله دشوارتر می شود. تا اینجا، مسکو خواستار تنش زدایی در قره باغ شده است … با این همه، برای آنها، در جایی دیگر، خط قرمزی وجود دارد. اگر این درگیری جدید تشدید شود، تعادل شکننده ای را بر هم خواهد زد”.