- - https://andisheh-nou.org -

کردستان ترکیه- اردوغان گذاشته است “لیلا گوون” در زندان جانش را از دست بدهد

زندگی خانم “لیلا گوون”، نمایندهٔ کُرد پارلمان ترکیه از حزب دمکراتیک خلق‌ها، که از ۷۶ روز پیش تا کنون در اعتصاب غذا به‌سر می‌برد در خطر جدی قرار دارد.     اومانیته: سه‌شنبه، ۲ بهمن‌ماه (۲۲ ژانویه ۲۰۱۹)
 نوشته: پییر بارابانسی، ترجمه: مزدک

زندگی خانم “لیلا گوون”، نمایندهٔ کُرد پارلمان ترکیه از حزب دمکراتیک خلق‌ها، که از ۷۶ روز پیش تا کنون در اعتصاب غذا به‌سر می‌برد در خطر جدی قرار دارد. خواست او لغو انزوای تحمیلی “عبداله اوجالان” است. عبداله اوجالان، رهبر مشهور “حزب کارگران کردستان” (پ ک ک)، از اواخر ۱۹۹۰ در زندان “ایمرالی” در حبس انفرادی به‌سر می‌برد. زندان “ایمرالی” در جزیره‌ای کوچک و غیرمسکون در جنوب دریای “مرمره” در ترکیه قرار دارد و درواقع  یک زندان گوانتاناموی اروپایی است. عبدالله  اوجالان تنها زندانی این زندان است.

رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، آشکارا از مدل برخورد مارگارت تاچر، نخست‌وزیر وقت انگلستان در سال‌های دهه ۱۹۸۰ الگو گرفته است. تاچر، در سال ۱۹۸۱ (۱۳۶۰)، ترجیح داد بگذارد بابی ساندز و رفقایش- از زمرهٔ مبارزان جمهوری‌خواه ایرلند شمالی که در زندان دست به‌اعتصاب غذا زده بودند- جان خود را از دست بدهند.

لیلا گوون، نمایندهٔ کُرد پارلمان ترکیه  از حزب دمکراتیک خلق‌ها (اچ دی پی)، بیش از یک سال در زندان به‌سر برده است. او از روز ۷ نوامبر ۲۰۱۸،  یعنی ۷۶ روز پیش، دست به‌اعتصاب غذا زده است. در روزهای اخیر وضعیت جسمی او به‌طرزی خطرناک رو به‌وخامت گذاشته است. دیدِ چشمانش را از دست داده است و درحال‌حاضر در حالت کما به‌سر می‌برد. بنا بر گزارش حزب دمکراتیک خلق‌ها، ۲۲۶ زندانی سیاسی دیگر تا به امروز به این جنبش اعتصاب غذا پیوسته‌اند، جنبشی که از سوی لیلا گوون بر پا شده و  به‌منظور لغو انزوای تحمیلی عبداله اوجالان در زندان جزیرهٔ  ایمرالی و همچنین محکوم کردن استیلای جو سرکوب و شرایط و فضای جنگی در ترکیه است.

در واپسین روزهای هفته گذشته (۱۹ و ۲۰ ژانویه / ۲۹ و ۳۰ دی‌ماه)، تظاهراتی در پشتیبانی از لیلا گوون در سراسر دنیا برگزار شد ازجمله در پاریس که در آن “پاتریک لوهیاریک”، نمایندهٔ کمونیست پارلمان اروپا و سردبیر روزنامه معروف اومانیته، و “لیدیا ثمربخش”، مسئول روابط بین‌المللی حزب کمونیست فرانسه، شرکت داشتند. پاتریک لوهیاریک، مداخلهٔ نماینده اتحادیهٔ اروپا در امور خارجی در رسیدگی به خواست و وضعیت لیلا گوون را خواستار شد. همچنین در تظاهراتِ بر پا شده دیاربکر در کردستان ترکیه، نامه‌ای از لیلا گوون که پیش از آنکه تمامی نیروی حیاتی‌اش به‌تحلیل رود نوشته شده بود، در برابر هزاران نفر خوانده شد. لیلا گوون در این نامه ازجمله به نقش اساسی عبداله اوجالان برای برقراری صلح تأکید می‌کند و می‌نویسد: “با ایمان و اراده مقاومت‌مان را تا پیروزی ادامه خواهیم داد.”

“بردان اوزتورک”، رئیس کنگره طرفداران یک جامعهٔ دمکراتیک (دی تی کی) [با تمایلات پان‌کُردیسم که درواقع مدافع ایجاد یک “کُردستان بزرگ” است] نیز ضمن بیاناتی گفت: “امروز لیلا گوون و دوستانش با اعتصاب غذایشان زندگی‌شان را در راه مبارزه برای پایان دادن به انزوای اوجالان به‌مخاطره انداخته‌اند، درحالی‌که مردم کُرد برای اینکه بتوانند در روژاوا، روجهیلات، بشور، و بکور به زندگی ادامه دهند مبارزه می‌کنند (به‌ترتیب در مناطق کُردنشین در: سوریه، ایران، عراق و ترکیه). اگر انزوا در زندان ایمرالی از بین برود، صدای برابری، آزادی و دمکراسی شنیده خواهد شد.”

“آنجلا دیویس”، با انتشار نامه‌ای سرگشاده در نشریه نیویورک‌تایمز، ۱۷ ژانویه ۲۰۱۹، در هفتادمین روز اعتصاب غذای لیلا گوون، از نمایندهٔ کُرد پارلمان ترکیه همچون “یک منبع الهام‌بخش بزرگ برای تمام مردمی در جهان که به صلح، عدالت، وآزادی اعتقاد دارند” پشتیبانی خود را ابراز می‌کند و چنین ادامه می‌دهد: “ما باید امروز راه خانم گوون را دنبال کرده و به انزوای آقای اوجالان، که در مقام مذاکره‌کنندهٔ ارشد کُردها در مذاکرات صلح با ترکیه شناخته می‌شود، اعتراض کنیم. خانم گوون نیز همچون دیگر شخصیت‌های سیاسی زندانی که به‌هنگام انتخاب شدن‌شان به نمایندگی پارلمان آزاد شدند، باید آزاد شود.”

دولت ترکیه، هفته گذشته، احتمالاٌ به‌منظور فرونشاندن جنبش درحال‌رشد اعتراضی در حمایت از لیلا گوون و خواست او، به محمت، برادر عبداله اوجالان، اجازه داد با او ملاقات کند. ولی از نظر  “پروین بولدان”، رئیس مشترک حزب دمکراتیک خلق‌ها: “این فقط یک ملاقات خانوادگی بود و به‌معنای لغو انزوا [یِ عبداله اوجالان] نیست. ما بار دیگر این پیام را به آنکارا می‌فرستیم، مقاومت لیلا گوون مقاومت جنبش برای دمکراسی، صلح، آزادی، و برادریست.”

پییر بارابانسی، اومانیته

کپی کردن و انتشار مطلب بدون ذکر منبع سرقت ادبی محسوب می شود و مذموم است.  باز انتشار این مقاله از « اندیشه نو» فقط با ذکر منبع مجاز می باشد.