- - https://andisheh-nou.org -

چرا صیادان مازندران و گلستان حمایت نمی‌شوند/ ساختمان اتحادیه‌مان را به‌خاطر بدهی به مزایده گذاشته‌ایم

مدیرعامل اتحادیه شرکت تعاونی ماهیگیران پره استان مازندران با بیان اینکه شغل ما در ردیف مشاغل سخت و زیان‌آور است، گفت: ما به‌جای ۳۰ سال، بعد از ۲۵ سال باید بازنشسته بشویم. هم‌چنین با توجه به درآمد بسیار پایین صیادان قرار بوده با کسر ۱۰ درصد، حق بیمه پرداختی ما از ۲۷ درصد به ۱۷ درصد کاهش یابد. دولت مبالغی را تصویب کرد که از محل هدفمندی یارانه‌ها به سازمان تامین اجتماعی برای جبران این کاهش پرداخت شود اما هنوز اقدامی در این راستا برای صیادان مازندران و گلستان انجام نشده است.

ه گزارش خبرنگار ایلنا، خشایار نوایی (مدیرعامل اتحادیه شرکت تعاونی ماهیگیران پره استان مازندران) پیرامون مشکلات این روزهای صیادان استان مازندران گفت: از سال ۹۲ تاکنون قرار بوده ۹۰ میلیارد تومان اعتبار برای ساماندهی صید پره در سه استان شمالی، تامین شود اما از این مبلغ صرفا سهم گیلان (۳۰ میلیارد تومان) فراهم شده، و آنها با دریافت آن مبلغ توانستند تعدادی از اتحادیه‌هایشان را احیا کرده، بدهی‌های پیشین‌شان را هم تسویه کنند. این امر موجب تجدید حیات صیادی در گیلان شد.

اعتبارات حمایتی صیادان گلستان و مازندران تامین نشده

وی اظهار داشت: متاسفانه اعتبارات دو استان مازندران و گلستان هنوز تخصیص داده نشده است. نامه‌نگاری‌های زیادی با مقامات مختلفی ازجمله وزیر جهاد کشاورزی، ریاست سازمان برنامه و بودجه، استانداری، نمایندگان مجلس و… داشته‌ایم اما تاکنون توفیقی برای ما حاصل نشده است.

نوایی به موضوع کاهش صید در استان مازندران اشاره کرد و توضیح داد: به‌خاطر مسائلی همچون کم‌بارشی، آلودگی رودخانه‌ها و سرازیر شدن پساب کارخانه‌ها در دریا، صید کاهش یافته است.

با توجه به کاهش صید به‌خاطر مشکلات یادشده و متعاقبا کاهش درآمد تعاونی‌های صیادان، دولت تصمیم گرفت از تعداد کسانی که کارت و مجوز صیادی دارند، بکاهد یعنی تعاونی‌هایی که بیش از ۱۰۰-۱۵۰ نفر صیاد دارند تعداد اعضایشان را به ۷۰ الی ۷۵ نفر تقلیل دهد تا درآمدی به‌صرفه‌تر بین اعضای تعاونی‌ها توزیع شود. بدین منظور دولت بودجه‌ای بلاعوض را برای خرید کارت‌هایشان درنظرگرفت.

سخت و زیان‌آوری شغل صیادی و کاهش سهم حق بیمه صیادان مازندران و گلستان انجام نشده

وی با اشاره به این موضوع که صیادان تنها ۶ ماه در سال کار می‌کنند، گفت: براساس تعاریف صورت گرفته، شغل ما در ردیف مشاغل سخت و زیان‌آور است یعنی ما به‌جای ۳۰ سال، بعد از ۲۵ سال باید بازنشسته بشویم. هم‌چنین باتوجه به درآمد بسیار پایین صیادان، قرار بوده با کسر ۱۰ درصد، حق بیمه پرداختی ما از ۲۷ درصد به ۱۷ درصد کاهش یابد. دولت مبالغی را تصویب کرد که از محل هدفمندی یارانه‌ها به سازمان تامین اجتماعی برای جبران این کاهش پرداخت شود اما هنوز اقدامی در راستای موارد یادشده، برای صیادان مازندران و گلستان –علی‌رغم اجرا برای گیلانی‌ها- انجام نشده است.

مدیرعامل اتحادیه شرکت تعاونی ماهیگیران پره استان مازندران ادامه داد: لازم به ذکر است در جهت اجرای این مساله، فهرستی از اسامی صیادانی که در هرکدام از سه استان شمالی –که تعداد آنها در هر کدام از این سه استان، در حدود ۴ هزار نفر است- و واجد شرایط برای بیمه هستند، در شیلات هر استان تهیه شده و برای شیلات کشور فرستاده شد اما آنچه که اتفاق افتاد این بود که این مساله در مورد صیادان استان گیلان به اجرا درآمد اما دو استان دیگر خیر. چرا آن امتیازاتی که برای گیلان درنظر گرفته شده، برای ما و گلستان منظور نمی‌شود؟ کار ما به همان اندازه گیلانی‌ها سخت و دشوار است.

مازندران؛ استانی پیشرو در زمینه حفاظت و تکثیر ذخایر دریایی

نوایی سپس با بیان اینکه در استان مازندران از رامسر تا شبه‌جزیره میانکاله، ۴۲۰۰ صیاد در قالب ۵۴ شرکت تعاونی وجود دارد، گفت: ما استانی بسیار پیشرو در زمینه تکثیر و پرورش بچه‌ماهی هستیم. سالانه ۹۰ میلیون بچه‌ماهی در دریا رها می‌کنیم. هم‌چنین ما در شرکت تعاونی‌هایمان استخرهای ۱۰۰۰ متر و یا بیشتر احداث کردیم تا ماهیان مولدی که در زمان صید گرفته می‌شوند، وارد این استخرها شده، عمل لقاح و تخم‌ریزی‌شان را انجام دهند. بعدا هم همان بچه‌ماهی‌ها را دریا رهاسازی می‌کنیم. به عبارت دیگر، ما خودمان حامی و محافظ تکثیر و تولید ذخایر دریایی هستیم. کاری که در اصل خود شیلات باید انجام دهد. به‌رغم تمام این اقدامات اما، اتحادیه ما ۷ میلیارد تومان بدهی دارد. این بدهی هم ناشی از یک وام ۳۳۰ میلیون تومانی از بانک کشاورزی در سال ۷۳ است که بانک آن را به مبلغ ۷ میلیارد تومان به‌روز رسانی کرده و اکنون نیز، ساختمان اتحادیه برای تسویه این بدهی به مزایده گذاشته شده است.

مدیرعامل اتحادیه شرکت تعاونی ماهیگیران پره استان مازندران در پایان، تاکید کرد: اگر همان اعتباری که برای کمک به صیادان گیلان منظور شد، برای ما نیز تامین می‌شد اکنون ما دیگر چنین مشکلاتی نداشتیم.